William Wallace

Sir William Wallace of Elerslie (1270-1305) był przywódcą szkockiego powstania przeciwko rządom Anglików (Normanów) na czele z Edwardem I Długonogim. Wallace był i pozostaje bohaterem narodowym Szkocji.

Krótki życiorys Williama Wallace’a

William Wallace prawdopodobnie przyszedł na świat w 1270 r. w Renfrewshire w Szkocji. Był szkockim wojownikiem, przywódcą powstania przeciwko rządom Anglików. Ojcem Wallace’a był drobny właściciel ziemski. W 1297 r. William zabił w Lanark angielskiego szeryfa, co zostało równoznaczne z uczynieniem go przywódcą sporej rzeszy niezadowolonych Szkotów. Następnie Wallace zaatakował kilka angielskich garnizonów różnej wielkości. W czasie powstania wsławił się odwagą dokonując zdaniem źródeł wielu niesłychanie walecznych czynów. Posługując się na przykład prymitywnymi maszynami oblężniczymi udało mu się zająć kilka miast wroga, zabijał podobno każdego Anglika, który stanął mu wtedy na drodze, w ciągu kilku miesięcy oprócz tego spustoszył wiele miejscowości na angielskiej prowincji. W 1298 r. w końcu William Wallace został rycerzem, jako na rycerza pasowany. Potem przyszło mu przebywać przez kilka lat we Francji i innych częściach kontynentalnej Europy. Część jego wojska wówczas jednak przeszła na stronę Anglików. Schwytano go 3 sierpnia 1305 r.. Williama Wallace’a oskarżono nie tylko o zdradę kraju, ale i liczne przestępstwa. Skazano go na śmierć. Zginą wg. źródeł 23 sierpnia 1305 roku w Londynie.

Biografia rozszerzona Williama Wallace’a

William Wallace, w pełni tytułowany Sir William Wallace (ur ok. 1270 r., prawdopodobnie w pobliżu Paisley, w Renfrew, w Szkocji. Zmarł 23 sierpnia 1305, w Londynie). To jeden z największych bohaterów narodowych Szkocji, lider szkockich sił oporu oraz lider pierwszego zrywu antyangielskiego, ostatecznie walki udanej o uwolnienie Szkocji od, do tamtej pory, (zbyt) silnych angielskich rządów.

Jego ojciec, Sir Malcolm Wallace, był małym posiadaczem ziemskim w Renfrew. W 1296 roku król Anglii Edward I obalił i uwięził szkockiego króla Johna de Balliola i ogłosił się władcą Szkocji. Sporadyczny dotąd opór miał wprawdzie wówczas miejsce, ale wystąpił w pełni gdy w maju 1297, Wallace i grupa około 30 mężczyzn spalili siedzibe szeryfa w Lanark i zabił tegoż szeryfa zabili. Wallace następnie zorganizował armię zwykłych i małych właścicieli ziemskich i zaatakowały angielskie garnizony pomiędzy rzekami Forth i Tay. W dniu 11 września 1297, wojsko pod dowództwem Johna de Warenne’a, hrabiego Surrey, doprowadziło do konfrontacji z nim niedaleko Stirling. Siły Wallace’a były znacznie liczniejsze, a do tego Surrey musiał przejść przez wąski most Forth zanim zdążył dotrzeć do szkockich pozycji. Dowódca szkockich sił, Wallace, dopadł Anglików jak przeprawiali się przez rzekę, Wallace odniósł więc miażdżące zwycięstwo. Zdobył Stirling Castle, a na chwilę Szkocja była prawie wolna od okupanta. W październiku uskrzydlony Wallace najechał północną Anglię i zniszczyła hrabstwa Northumberland i Cumberland.

Po powrocie do Szkocji na początku grudnia 1297, Wallace został pasowany na rycerza i ogłosił się opiekunem królestwa. Niemniej jednak wielu szlachciców udzieliło mu tylko niechętnego poparcia; a on jeszcze nie stawił czoła Edwardowi I, który prowadził kampanię we Francji. Edward wrócił do Anglii w marcu 1298 r., A 3 lipca najechał na Szkocję. W dniu 22 lipca Włócznicy Wallace’a zostali pokonani przez łuczników Edwarda i podobnież było w przypadku starcia kawalerii w bitwie pod Falkirk, w Stirling. Chociaż Edward nie udało się spacyfikować Szkocji przed powrotem do Anglii, reputacja wojskowa Wallace’a została nadwyrężona. Zrezygnował z obwieszczonej przez siebie wcześniej opieki nad krajem w grudniu i został zastąpiony przez Roberta de Bruce (późniejszy król Robert I) oraz Sir Johna Comyna „Rudego”.

Istnieją dowody na to, że Wallace wyjechał do Francji w 1299 r., a następnie działał jako samotny przywódca partyzancki w Szkocji; ale od jesieni 1299 roku nic nie wiadomo o jego działalności w okresie ponad czterech lat. Chociaż większość szkockich szlachciców poddała się Edwardowi w 1304 r., Anglicy kontynuowali nieustanne ściganie Wallace’a. 5 sierpnia 1305 roku został aresztowany w pobliżu Glasgow. Trafił do Londynu, został potępiony jako zdrajca króla, chociaż, jak utrzymywał, nigdy nie przysiągł wierności Edwardowi. Został powieszony, wypatroszony, ścięty i poćwiartowany. W 1306 Bruce podniósł bunt, który ostatecznie wywalczył niepodległość dla Szkocji.

Opowieści o Wallace zostały odszukane na przykład w 15-wiecznym romansie przypisanym autorstwu Harry’ego Minstrela zwanego „Ślepym Harry’m.” Najbardziej popularne opowieści nie są poparte dokumentami, ale pokazują one mocne piętno jakie jego osoba odcisnęła w kulturze i mentalności ludów Szkocji. Ogromny pomnik Wallace’a stoi na szczycie skały Abbey Craig niedaleko Stirling. Wallace został również tematem filmu „Braveheart” („Braveheart. Waleczne Serce”) (1995).

Ciekawostki o Williamie Wallace

• Zabił Williama Heselriga, czyli angielskiego szeryfa w miejscowości Lanark, mszcząc się w ten sposób za śmierć Marion Braidfute z Lamington, która była Wallace’a młodą żoną. Powody powstania były więc, jak na owe czasy, dość prozaiczne.
• Wallace posiadał tytuł strażnika Szkocji w ślad za jego pasowaniem na rycerza – czyli w uznaniu zasług w walce z Anglikami.
• Był tym, którego wojska użyły po raz pierwszy prymitywnych ale efektywnych machin oblężniczych.
• Zdobył zamek Dunnotar, w którym – dla przykładu – kazał wyciąć całą angielską załogę.
• Na całej trasie swego przemarszu ludzie Wallace’a, chcąc zasiać panikę u przeciwnika, zabijali dosłownie każdego Anglika, który stanął im na drodze.
• Ogromny pomnik Wallace Monument (zbudowany 1861–1869można do dziś podziwiać na skale Abbey Craig w pobliżu miejscowości Stirling.
• Jak pokazuje film na faktach pt. „Braveheart. Waleczne Serce”, Wallace w ostatecznej rozgrywce militarnej został zdradzony przez szlachtę szkocką.

Cytaty Williama Wallece’a

„Nie mogłem zostać zdrajcą Edwarda, bo nigdy nie byłem jego poddanym.”

„Nie mogę być zdrajcą, ponieważ nie jestem mu winien lojalności. On nie jest moim Władcą; nigdy nie otrzymał mojego hołdu; i choć życie jest w tym prześladowanym ciele, nigdy go nie otrzymuje. Do innych punktów, o które się oskarżam, wyznaję je wszystkie. Jako gubernator mojego kraju byłem wrogiem jego wrogów; Zabiłem Anglików; Sprzeciwiłem się śmiertelnie angielskiemu królowi; Szturmowałem i zabrałem miasta i zamki, które niesprawiedliwie twierdził, że są jego własnymi. Jeśli ja lub moi żołnierze splądrowaliśmy lub wyrządziliśmy krzywdę domom lub szafarzom religii, żałuję za swój grzech.”

Źródła

https://pl.wikipedia.org/wiki/William_Wallace
https://www.britannica.com/biography/William-Wallace
https://en.wikipedia.org/wiki/William_Wallace
https://biografia24.pl/william-wallace/
https://en.wikiquote.org/wiki/William_Wallace