Hannibal

Hannibal (247-183 p.n.e.) był legendarnym władcą Kartaginy, który poprowadził swe wojska przeciwko potężnemu Rzymowi.

Krótki życiorys Hannibala

Hannibal, generał armii kartagińskiej, żył na przełomie III i II wieku p.n.e. Urodził się w kartagińskiej rodzinie wojskowej, tam też przysięgał wrogość wobec Rzymu. Podczas drugiej wojny punickiej Hannibal przetoczył się przez południową Europę i Alpy, konsekwentnie pokonując rzymską armię, ale nigdy nie zdobywając samego miasta. Rzym kontratakował skutecznie, przez co Hannibal był zmuszony wrócić do Kartaginy, gdzie ostatecznie został pokonany. Aby uniknąć schwytania przez Rzymian, ostatecznie odebrał sobie życie.

Rozszerzona biografia Hannibala

Hannibal Barca urodził się w Kartaginie (dzisiejsza Tunezja) około 247 roku p.n.e. Był synem generała kartagińskiego Hamilcara Barca (Barca oznacza „piorun”). Po klęsce Kartaginy w wojnie przeciwko Rzymianom, czyli w pierwszej wojnie punickiej w 241 roku p.n.e., Hamilcar poświęcił się poprawie losów swojej rodziny i warunków życia w Kartaginie. W młodym wieku zabrał Hannibala do Hiszpanii, gdzie syn przyrzekł ojcu wieczną wrogość wobec Imperium Rzymskiego.

Hannibal na Półwyspie Iberyjskim

W wieku 26 lat Hannibal otrzymał dowództwo nad armią i natychmiast rozpoczął konsolidację kartagińskiej kontroli nad Iberią. Poślubił Imilce, księżniczkę iberyjską, podbił wówczas lub sprzymierzył się z licznymi plemionami iberyjskimi. Zbudował port morski Qarta Hadashta („Nowe Miasto”, obecnie Cartagena) jako bazę Kartaginy w tej części świata. W 219 roku p.n.e. Hannibal zaatakował miasto Saguntum (Sagunto, Hiszpania), wzbudzając gniew Rzymu i rozpoczynając drugą wojnę punicką.

Marsz w kierunku Rzymu

Późną wiosną, 218 r.p.n.e., Hannibal przemaszerował przez Pireneje w kierunku Galii (południowa Francja) z liczbą ponad 100 000 żołnierzy i prawie 40 słoniami wojennymi. Spotkał niewielki opór sił lokalnych sprzymierzonych z Rzymem.

Przejście przez Alpy Hannibala było niezwykłym osiągnięciem militarnym. Oprócz niesprzyjającego klimatu armia Hannibala musiała stawić czoła atakom partyzanckim ze strony rdzennych plemion, które rzucały ciężkie kamienie na drogę, po której armia Hannibala podążała do Rzymu. Pięć miesięcy od opuszczenia Kartaginy, Hannibal ostatecznie zdołał opuścić Alpy, lecz ponosząc wielkie straty – miał nagle zaledwie 20 000 piechoty, 6 000 kawalerii i 37 słoni.

Druga wojna punicka

Przez następne trzy lata armia Hannibala walczyła z siłami Scypiona o kontrolę nad terytorium dzisiejszych Włoch. Przez większość tego czasu Hannibal walczył z niewielką pomocą Kartaginy. Był w stanie zadać ciężkie straty armii rzymskiej w bitwach o Trebbia, a także nad Jeziorem Trazymeńskim i pod Kannami, ale kosztem śmierci wielu jego ludzi i wielu posiadanych słoni. Był w stanie dostać się w odległości trzech mil od stolicy. Nastąpił jednak impas. Hannibal nie wówczas już dostatecznej liczby wojsk, aby skutecznie zaatakować miasto Rzym, natomiast Rzymianie nie mieli wojsk, aby go pokonać na swych przedpolach.

Tymczasem Rzym wysłał siły do ​​Iberii i Afryki Północnej, napadając na kartagińskie miasta i wsie. W 203 r.p.n.e. Hannibal porzucił rzymską kampanię i wrócił, by bronić swojego kraju. W 202 r.p.n.e. armie Hannibala i Scypiona spotkały się w bitwie pod Zamą, gdzie w odróżnieniu od poprzednich konfrontacji Rzymianie mieli już liczniejsze siły. W efekcie armia Hannibala została rozproszona, a wielu jego żołnierzy było sukcesywnie ściganych i zabijanych przez oddziały Rzymian.

Hannibal polityk

Rzymskie warunki pokoju były bardzo surowe dla Kartagińczyków, poważnie ograniczając ich wojsko i wymuszając duże reparacje. Po wybraniu na głównego sędziego Hannibal spędził kolejne kilka lat w polityce kartagińskiej. Jednak za sprawą intryg, polityka Hannibala nie potrwała zbyt to długo.

Wygnanie

Jednak Rzymianie w końcu zaniepokoili się rosnącą siłą Hannibala i w 195 roku p.n.e. zażądali jego odejścia z zajmowanego w Kartaginie stanowiska. Hannibal przeprowadził się do Efezu (Turcja) i został doradcą wojskowym. W 190 r.p.n.e. dowodził flotą imperium Seleucydów (greckich) i prowadził wojnę z rzymskim sojusznikiem Pergamonem. Armia Hannibala została pokonana, podczas gdy on salwował się ucieczką do Bitynii. Rzymianie zażądali, aby został im przekazany, ale on postanowił nie wpaść w ręce wroga i dalej uciekać.

Śmierć Hannibala

Około 183 r.p.n.e. w Libyssa, w pobliżu cieśnin Bosfor, Hannibal odebrał sobie życie, przyjmując fiolkę z trucizną.

Ciekawostki o Hannibalu

• Chcąc uniknąć otwartej konfrontacji ze zgrupowanymi siłami Rzymu w Italii, Hannibal wydał rozkaz dyskretnego obejścia wrogich sił brodząc wiele dni po szyję w wodzie, zaś nocą odpoczywając na trupach poległych z wycieńczenia koni. Wówczas też Hannibal stracił oko na skutek zakażenia.
• W wieku lat dziesięciu Hannibal poprzysiągł ojcu dozgonną wrogość wobec Rzymu.
• Wojna Hannibala w Italii trwała ciągle przez szesnaście lat, podczas których to ani razu nie opuścił on Półwyspu Apenińskiego.

Cytaty Hannibala

„Uwolnijmy Rzymian od ich długiego niepokoju, skoro twierdzą, iż zbyt długo jest czekać na śmierć starego człowieka.”

„Albo znajdziemy drogę, albo ją sami wytyczymy.”

„Przysięgę ojcu złożoną aż po dziś dzień tak zachowałem…”

Źródła

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hannibal
https://www.biography.com/military-figure/hannibal
https://ciekawostkihistoryczne.pl/leksykon/hannibal-barkas-247-183-p-n-e/
https://pl.wikiquote.org/wiki/Hannibal