Św. Piotr (Piotr Apostoł, Szymon Piotr) – apostoł, który jest uznawany przez Kościół katolicki za pierwszego papieża. Chrześcijański męczennik, a także święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.
Krótki życiorys św. Piotra
Św. Piotr Apostoł przyszedł na świat w miejscowości Betsaida, nad jeziorem Genezaret. Był rybakiem i przedsiębiorcą, zatrudniającym pracowników do połowu ryb na jego łodziach. Zamieszkiwał później w Kafarnaum – u teściowej. Miał z żoną córkę. Źródła mówią, że jakkolwiek był to człowiek prosty, to jednak niezwykle rozumiejący sprawy. Dzięki połowowi ryb poznał Jezusa. Zdarzenie miało miejsce na Jeziorze Galilejskim. Piotrem został nazwany przez Jezusa, pierwotnie miał na imię Szymon. Chrystus potraktował go wyjątkowo, a w duchu specjalnej misji, którą mu przypisał. Piotr był numerem 1 wśród apostołów – Jezus podarował mu władze sprawowania pieczy nad nowym Kościołem. Później Piotr nawracał ludzi, ale i uzdrawiał. Był adwokatem Pawła i Barnaby, których uczynił apostołami. Piotr był za sprawą nauczań i działalności misyjnej aresztowany. Szczęśliwie z niewoli udało mu się zbiec. Udał się do Antiochii, następnie Azji Mniejszej i Koryntu, aż w końcu do Rzymu. W roku około 64, za panowania Nerona, poniósł męczeńską śmierć. Ukrzyżowano go głową w dół. Miejscem jego śmierci prawdopodobnie było położone na stokach wzgórza watykańskiego Circus Maximus, gdyż prace badawcze tam odnalazły jego szczątki.
Biografia rozszerzona św. Piotra
Św. Piotr, miał właściwie na imię Szymon, czyli ten, który został później Piotrem, a to już przy pierwszym spotkaniu Szymona i Jezusa. – Błogosławiony jesteś Szymonie – powiadał mu Jezus. – Synu Jana. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i Ja na tej Skale zbuduje Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie; a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.
Piotr trudnił się rybactwem. Źródła podają, że jego miejscem urodzenia była Betsaida, miasteczko położone nad brzegiem jeziora Genezaret. Jego brat miał na imię Andrzej, a ojciec Jan. Brat został apostołem razem z nim. Piotr nie był pierwszym z brzegu wyrobnikiem, lecz prawdziwym przedsiębiorcą zatrudniającym do połowu ludzi na jego własnych łodziach. Miał żonę i z nią jedną córkę. Piotr zamieszkiwał w Kafarnaum u teściowej, którą jak wiadomo, uzdrowił Pan Jezus. Był człowiekiem faktycznie prostym, ale rozumnym, o czym świadczył dobrze funkcjonujący biznes. Wiele zawdzięczał zresztą swojej profesji, gdyby bowiem nie połów ryb, nie spotkałby Jezusa, który odbył z nim sławetny połów na Jeziorze Galilejskim, znany również jako połów cudowny.
Piotrem został nazwany przez Jezusa. Chrystus jednocześnie wyjawił mu plan, według którego miał zająć szczególną pozycję we wspólnocie Kościoła, i tak też był traktowany. Był najbardziej zaufanym uczniem Jezusa, obok Jana i Jakuba, ale to on był pierwszym, który uznał Jezusa za Mesjasza, wypowiadając wtedy słynne słowa „Tyś jest Mesjasz, Syn Boga Żywego”. Stąd też Piotr zajmuje wśród apostołów pierwsze miejsce, o czym mówi wyraźnie Ewangelia. W zamyśle Pana był solidnym fundamentem Kościoła, który miał określać drogę świętości, otrzymał więc od Jezusa „władzę kluczy”. Był przy Jezusie na dobre i złe, jako naoczny świadek zdarzeń przepowiadanych wcześniej.
Święty Piotr swą ewangeliczną działalność prowadził jako głowa Kościoła, nawracając tysiące ludzi, a także uzupełniając skład apostołów o Macieja, który zajął miejsce Judasza. Posiadał też moce uzdrawiające, co potwierdza historia z uzdrowieniem chromego. Pierwszą gminę chrześcijańską założył właśnie Piotr, otrzymawszy od Jezusa prawo do przyjmowania wiernych w poczet Kościoła, czynił to z całkowitym oddaniem. Piotr został też pierwszym adwokatem Pawła i Barnaby, co do których w jego otoczeniu miano sporo wątpliwości – Piotr pochwalił ich działalność, która nawracała pogan bardzo skutecznie. Daleka była droga, którą miał podążać Piotr, o czym mówił mu Jezus. A także bardzo trudna. Wprawdzie był zdecydowany, ale przyjmował też liczne razy. Został on wprawdzie pojmany i osadzony w więzieniu, natomiast cudowne uwolnienie przez anioła nauczyło go, co tak naprawdę znaczy nadstawić drugi policzek, dla swego bezpieczeństwa bowiem, zwolniony z więzienia, szybko udał się do Antiochii, a było to około roku 50 n.e. Żył tam wśród pogan, lecz bez cienia dyskryminacji wobec nich, raczej ze skłonnością starań, by lepiej zrozumieć logikę czynów opartych na literalnym stanowieniu prawa mojżeszowego. Następnie udał się do Azji Mniejszej, potem do Koryntu. Aż wreszcie miejscem przeznaczenia został Rzym. Niestety w roku około 64 za panowania Nerona poniósł męczeńską śmierć, w dodatku przez ukrzyżowanie głową w dół. Położony na stokach wzgórza watykańskiego Circus Maximus był pewnie miejscem jego śmierci, gdyż prace badawcze odnalazły tam jego szczątki. Pewne wzmianki mówią jednakowoż, że św. Piotr chciał najpierw zbiec z Rzymu, gdy tylko poczuł zapach prześladowań, i jako człowiek rozumny kierował się dobrze pojętym instynktem. Miał jednak sen, w którym objawił mu się Jezus, sugerujący, by został w Rzymie – i tak też uczynił. Umarł z głową w dół, ale na własne życzenie, twierdził bowiem do końca, że nie jest godzien umrzeć jak Chrystus.
Święty Piotr pozostawił w swej spuściźnie literackiej dwa listy, napisane w latach 63 i 64, które należą do ksiąg Pisma Świętego. O powadze, jakiej doświadczał Święty Piotr, świadczą liczne apokryfy, czyli utwory religijne, podszywające się pod imię Świętego Piotra w celu nadania sobie większej powagi. Najlepszym ich przykładem jest Ewangelia według Świętego Piotra. Dziś cześć pierwszemu papieżowi, który urzędował w tych trudnych latach 33 – 64 n.e, możemy oddać w jego Bazylice.
Z pewnością Piotr został wyróżniony przez Jezusa. Można by wymienić wiele różnych zdarzeń. Na przykład uratował go, gdy ten tonął w Jeziorze Genazaret, lub przypadek, gdy Piotr znajduje w pysku ryby monetę, którą Jezus poleca mu uiścić należny podatek. To Piotrowi jako pierwszemu Jezus w wieczerniku umył nogi.
Ciekawostki o św. Piotrze
- Św. Piotr chciał na wieść o prześladowaniach najpierw uciekać z Rzymu. Miał jednak sen, w którym objawił mu się Jezus. Mesjasz zasugerował mu w tym śnie, by został w Rzymie, więc Piotr tak też uczynił. Umarł z głową w dół, ale na własne życzenie, twierdząc, że nie jest godzien umrzeć jak Chrystus.
- Święty Piotr pozostawił w swej spuściźnie literackiej dwa listy, napisane w latach 63 i 64, które należą do ksiąg Pisma Świętego.
- Dziś możemy oddać mu cześć w jego Bazylice w Rzymie.
- Nie ma współcześnie dziedziny życia wolnej od jego patronatu. Oto jest patronem pokutników, rozbitków morskich, rybaków, żeglarzy, marynarzy, handlarzy, foluszników i sukienników, budowniczych, sieciowników, kamieniarzy, murarzy, cegielników, zdunów, garncarzy, kowali, ołowników, ślusarzy, czy wreszcie papieży.
- 29 czerwca jest każdego roku dniem świętego patronatu Piotra.
- Jezus uratował Piotra, gdy ten tonął w Jeziorze Genazaret.
- Dzięki Jezusowi Piotr odnalazł w pysku ryby monetę, którą mesjasz nakazał mu zapłacić należny podatek.
- Był pierwszym, któremu Jezus obmył nogi.
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Piotr_Aposto%C5%82
- http://wypracowania24.pl/religia/1785/sw-piotr-apostol-zyciorys
- http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/09-09a.php3
Ciekawe artykuły
