Stieg Larsson przyszedł na świat w Skelleftehamm w Szwecji, 15 sierpnia 1954 roku. Zmarł w Sztokholmie 9 listopada 2004 roku. Był dziennikarzem i pisarzem zajmującym się w swojej twórczości głównie prawicowym ekstremizmem oraz zagadnieniami z obszaru rasizmu. Był autorem popularnych powieści kryminalnych.


Krótki życiorys Stiega Larssona

Karl Stig-Erland „Stieg” Larsson (15 sierpnia 1954 – 9 listopada 2004) był szwedzkim dziennikarzem i pisarzem. Najbardziej znany jest z pisania trylogii milenijnej powieści kryminalnych, które zostały opublikowane pośmiertnie, począwszy od 2005 roku, po tym jak autor zmarł nagle na atak serca. Trylogia została zaadaptowana jako cztery filmy w Szwecji i USA (tylko na kanwie pierwszej książki). Wydawca zlecił Davidowi Lagercrantzowi rozwinięcie trylogii w dłuższą serię, która liczy sobie obecnie 5 powieści. Przez większość swojego życia Larsson mieszkał i pracował w Sztokholmie. Jego dziennikarska praca obejmowała politykę socjalistyczną i działał jako niezależny badacz prawicowego ekstremizmu.

Był drugim najlepiej sprzedającym się autorem powieści fikcyjnych na świecie w 2008 roku, za afgańsko-amerykańskim Khaledem Hosseinim. Trzecia i ostatnia powieść w trylogii „Millennium”, mianowicie ta zatytułowana „Dziewczyna, która kopnęła gniazdo szerszeni”, stała się najbardziej sprzedaną książką w Stanach Zjednoczonych w 2010 r. (jak podaje „Publishers Weekly”). Do marca 2015 r. jego seria sprzedała się w 80 milionach egzemplarzy na całym świecie. Został zatem sławny po swej śmierci w 2004 roku, kiedy to pod wpływem swego stylu życia zmarł na niewydolność mięśnia sercowego.

Biografia rozszerzona Stiega Larssona

Stieg Larsson urodził się 15 sierpnia 1954 r. Jako Karl Stig-Erland Larsson w Skelleftehamn, Västerbottens län w Szwecji, gdzie jego ojciec i dziadek ze strony matki pracowali w hucie Rönnskärsverken. Cierpiąc na zatrucie arszenikiem, jego ojciec zrezygnował z pracy, a rodzina następnie przeniosła się do Sztokholmu. Ale z powodu ich niezbyt komfortowych warunków życia, postanowili pozwolić jednoletniemu Larssonowi pozostać w w miejscu zamieszkania dziadków. Tak więc do wieku dziewięciu lat Larsson mieszkał z dziadkami w małym drewnianym domu na wsi, w pobliżu wsi Bjursele w gminie Norsjö, w hrabstwie Västerbotten. Uczęszczał do wiejskiej szkoły i używał nart biegowych, aby dostać się do i ze szkoły podczas długich, śnieżnych zim w północnej Szwecji. Uwielbiał to doświadczenie.

W książce „Są rzeczy, które chcę wiedzieć” na temat Stiega Larssona Eva Gabrielsson opisuje to jako jego doświadczenie i motywację do napisania przez niego później części swojej pierwszej powieści „Dziewczyna z tatuażem smoka”, gdzie akcja dzieje się w północnej Szwecji, którą Gabrielsson nazywa „zapomnianymi przez Boga miejscami w tył poza. ”

Larsson nie przepadał za środowiskiem miejskim w mieście Umeå, gdzie zamieszkał z rodzicami po śmierci dziadka Severina Boströma. W 1974 roku Larsson został powołany do armii szwedzkiej, zgodnie z prawem poboru i spędził 16 miesięcy w obowiązkowej służbie wojskowej, trenując jako mortarman w jednostce piechoty w Kalmarze.

Jego matka Vivianne zmarła również wcześnie co pięćdziesięcioletni dziadek, w 1991 r., z powodu powikłań związanych z rakiem piersi i tętniakiem.

W jego 12 urodziny rodzice Larssona dali mu maszynę do pisania jako prezent urodzinowy. Pierwsze wysiłki Larssona w pisaniu fikcji nie dotyczyły gatunku przestępczego, ale raczej science fiction. Był zapalonym czytelnikiem science fiction od najmłodszych lat później współredagował wraz z Rune Forsgrenem swój pierwszy fanzin, „Sfären”, w 1972 roku; odbywając swoją pierwszą konwencje science fiction, w roku ’72, w Sztokholmie. W latach 70. Larsson opublikował około 30 dodatkowych utworów związanych z fanzinem; po przeprowadzce do Sztokholmu w 1971 r. rozpoczął działalność w skandynawskim Towarzystwie SF, którego był członkiem zarządu w 1978 i 1979 r. oraz przewodniczącym w 1980 r..

W swoich pierwszych fanzinach, w latach 1972–74, opublikował garść wczesnych opowiadań, podczas gdy inne przekazywał innym pismom półprofesjonalnym lub amatorskim. Był współredaktorem lub redaktorem kilku fanzinów science fiction, w tym „Sfären” i „FIJAGH !”; w latach 1978–79 był prezesem największego szwedzkiego fanklubu science-fiction, „Skandinavisk Förening” dla „Science Fiction” (SFSF). Relacja z tego okresu w życiu Larssona, wraz ze szczegółowymi informacjami na temat jego fanzinowego pisania i opowiadań, zawarta jest w esejach biograficznych napisanych przez przyjaciela Larssona, Johna-Henri Holmberga w „The Tattooed Girl”.

Na początku czerwca 2010 r. w Szwedzkiej Bibliotece Narodowej odnaleziono jego rękopisy dwóch takich historii, a także fanziny z jednym lub dwoma innymi opowiadaniami. Odkrycie tego, co nazwano „nieznanymi” dziełami Larssona, spowodowało dalszy znaczny rozgłos pisarza.

Pracując jako fotograf, Larsson zaangażował się w skrajnie lewicową działalność polityczną. Został członkiem Kommunistiska Arbetareförbundet (Komunistycznej Ligi Robotniczej), redagował szwedzki dziennik trockistowski „Fjärde internationalen”, czasopismo szwedzkiej sekcji Czwartej Międzynarodówki. Pisał także regularnie dla tygodnika „Internationalen”.

Larsson spędził część 1977 r. w Erytrei, szkoląc oddział partyzantki Erytrejskiego Ludowego Wyzwolenia Frontu w użyciu moździerzy. Był zmuszony porzucić tę pracę, zaraził się bowiem chorobą nerek. Po powrocie do Szwecji pracował jako projektant graficzny w największej szwedzkiej agencji informacyjnej „Tidningarnas Telegrambyrå” (TT) w latach 1977-1999.

Przekonania polityczne Larssona, a także jego doświadczenia dziennikarskie, doprowadziły go do założenia Szwedzkiej Fundacji „Expo”, podobnej do brytyjskiej Fundacji „Searchlight”, ustanowionej w celu „przeciwdziałania rozwojowi skrajnej prawicy i białej kultury władzy w szkołach i wśród młodzieży. W 1995 r. Larsson został także redaktorem magazynu fundacji „Expo”.

Kiedy nie pracował na co dzień przy swej twórczości, pochylał się nad niezależnymi badaniami nad prawicowym ekstremizmem w Szwecji. W 1991 roku jego badania zaowocowały jego pierwszą książką „Extremhögern” („Skrajna prawica”). Larsson szybko stał się narzędziem dokumentowania i ujawniania szwedzkich organizacji skrajnie prawicowych i rasistowskich; był wpływowym dyskutantem i wykładowcą na ten temat, podobno przez lata żył pod groźbą śmierci ze strony swoich politycznych wrogów. Partia polityczna Szwecja Demokraci (Sverigedemokraterna) była głównym tematem jego badań.

Larsson zmarł na atak serca po wejściu po schodach do pracy w dniu 9 listopada 2004 r. Miał 50 lat. Doniesiono, że jego styl życia składa się głównie z papierosów, przetworzonej żywności i obfitych ilości kawy.

Ciekawostki o Stiegu Larssonie

  • W 2008 roku zajmował świetne 2. miejsce na świecie pod względem sprzedanych książek. Jego powieści rozeszły się bowiem w ilości 80 milionów egzemplarzy.
  • Wiele kontrowersji budzi za pewne jego testament, w którym zapisał wszystko swej lewicowej partii Kommunistiska Arbetareförbunde, jednak jego wola została poddana anulacji przez szwedzki sąd z uwagi na brak prawnego poświadczenia owego testamentu.
  • Był czynnym działaczem międzynarodówki komunistycznej, posiadając w swych zbiorach nieprzebrane materiały, jakie zgromadził odnośnie działalności śmiertelnego wroga komunizmu, mianowicie rozmaitych ruchów skrajnie prawicowych.
  • Jego styl życia był zaprzeczeniem zdrowia – wypijał hektolitry kawy i wypalał ogrom papierosów, co sprawiło, że zmarła za pewne przedwcześnie mając 50 lat.
  • Był na liście do likwidacji bojówek skrajnej szwedzkiej prawicy.

Cytaty Stiega Larssona

” – Przyjaźń – według mojej definicji – zasadza się na dwóch rzeczach – powiedział nagle. – Szacunku i zaufaniu. Oba czynniki są niezbędne. I muszą działać w obie strony. Można żywić do kogoś głęboki szacunek, ale bez zaufania przyjaźń się rozpada.”

„– Nikt nie może uniknąć zakochania – odparł. – Może chcieć się tego wyprzeć, ale przyjaźń to chyba najpowszechniejsza forma miłości.”

„Tak to wygląda. Rodzimy się. Żyjemy. Starzejemy się. Umieramy. Zrobił swoje. Jedyne co pozostało, to rozkład.”

„Wszyscy zawsze jesteśmy sobie winni przysługi.”

„Lisbeth Salander nienawidzi mężczyzn, którzy nienawidzą kobiet.”

„Nigdy nie zadzieraj z Lisbeth Salander. Jej nastawienie do świata jest takie, że jeśli ktoś grozi jej pistoletem, ona załatwi sobie większy.”

Źródła

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stieg_Larsson
https://en.wikipedia.org/wiki/Stieg_Larsson
https://biografia24.pl/stieg-larsson/
https://www.kawiarenkakryminalna.pl/postacie/86-pisarz,-kt%C3%B3ry-igra%C5%82-z-ogniem-%E2%80%93-stieg-larsson

Jak oceniasz ten artykuł?

Kliknij na gwiazdki i oceń. Twoja opinia jest dla nas ważna.

Średnia głosów to 5 / 5. Oddanych głosów: 2

Brak oddanych głosów. Bądź pierwszym, który oceni artykuł!

Przykro nam, że tak oceniłeś ten artykuł.

Pomóż nam usprawnić ten artykuł. Doceniamy konstruktywną krytykę.

W jaki sposób możemy poprawić ten artykuł?

Ciekawe artykuły