Matka Teresa z Kalkuty

Matka Teresa z Kalkuty, a właściwie Agnes Gonxha Bojaxhiu, przyszła na świat 26 sierpnia 1910 roku w Skopje, w ówczesnej Jugosławii, dzisiejszej Macedonii. Odeszła 5 września 1997 w Kalkucie w Indiach. Była zakonnicą, założycielką zgromadzenia Misjonarek Miłości, laureatką Pokojowej Nagrody Nobla.

Matka Teresa z Kalkuty

Przeczytaj artykuł:

Krótki życiorys Matki Teresy z Kalkuty

Matka Teresa przyszła na świat w Skopje, w Macedonii, 26 sierpnia 1910 roku. Matka Teresa, czyli po pierwsze zakonnica, założycielka zgromadzenia Misjonarek Miłości, Laureatka Pokojowej Nagrody Nobla, oraz beatyfikowana przez Kościół Katolicki. Postanowiła zostać zakonnicą już w wieku dwunastu lat, mianowicie chciała zostać misjonarką. Wstąpiła do Instytutu Błogosławionej Dziewicy Maryi kilka lat później. Przypieczętowanie drogi miało miejsce w trakcie jej ślubów zakonnych, złożonych 24 maja 1931 roku. Wówczas to właśnie przyjęła imię Teresa. W drugiej połowie lat ’40 założyła słynną później na cały świat Kongregację Misjonarek Miłości, która w 1956 roku zdobyła status zakonu. W założeniu zakon miał nieść pomoc przede wszystkim nieuleczalnie chorym, inwalidom, w tym na przykład niewidomym, lecz zwłaszcza trędowatym, czy w ogóle niepełnosprawnym, bez szans na inną opiekę. Siostry działają w samych Indiach, ale i w wielu innych krajach, w ten sposób bowiem dzięki inicjatywie Matki Teresy funkcjonuje około 50 domów, w tym placówki udzielające pomocy opuszczonym dzieciom. Zakon poszedł też z duchem czasów, bo od połowy lat ’80 działają ośrodki dla chorych na AIDS, prowadzone przez zakonne siostry i braci. Matka Teresa zmarła 5 września 1997 roku w Kalkucie, w Indiach.

Biografia rozszerzona Matki Teresy z Kalkuty

Młodość z jednym pewnikiem

26 sierpnia 1910 roku przyszła na świat mała Agnieszka Bojaxhiu – dziś znana jako Matka Teresa z Kalkuty, przyszła na świat w Skopje, w Macedonii, jako Agnieszka Bojaxhiu. Dorastała w ubogiej rodzinie, w domu bardzo religijnym. Posiadała wrodzoną wrażliwość religijną. Wychowywana była w poszanowaniu wartości tradycyjnych, które wpłynęły na szereg jej postaw, w tym na zamiłowanie do regularnej modlitwy i nieodpartą chęć pomagania potrzebującym.

Do zakonu pragnęła wstąpić już w wieku 12 lat, odczuwając wyraźne powołanie. Było to jednak za wcześnie, dlatego z ostateczną decyzją zaczekała do wieku lat 16 – wówczas to podjęła nowicjat w Zgromadzeniu Sióstr Loretanek. W zakonie tym przyjęła imię Maria Teresy od Dzieciątka Jezus, a to w związku z czcią, jaką darzyła św. Teresę z Lisieux.

Praca dla innych, w ubóstwie

Śluby czasowe złożyła w roku 1931, natomiast w 1934 przełożeni wysłali ją do Indii, aby to tam kontynuowała nauki. Rok 1937 oznaczał dla Matki Teresy złożenie ślubów wieczystych, wówczas ślubowała zachować czystość do końca życia, również by żyć w ubóstwie i być posłuszną wobec zwierzchników kościelnych i zakonnych. Po złożeniu ślubów przyszedł czas sześciomiesięcznego kursu języka angielskiego, który miał miejsce w Dublinie. Wreszcie po nim wysłano ją do Kalkuty. Na miejscu podjęła pracę w liceum Loretanek, pracując jako nauczycielka geografii i historii. Jednak zajęcie to nie było tym, czym chciała się zająć szczególnie. Pragnęła odosobnienia, swoistej izolacji modlitewnej za naprawdę grubymi murami, by odbywać medytacje nad śmiercią Jezusa. Tymczasem okazało się, że władze zakonne widziały ją w innej roli. Na szczęście jej wizja posługi nie przeszła bez echa i Matka Teresa została wysłana do Patny, gdzie ukończyła kurs pielęgniarski, by następnie znaleźć się w Kalkucie. Powszechnie widoczne ubóstwo tego miejsca, głód i bezdomność gdziekolwiek nie spojrzeć, przeraziło ją, ale i napawało nadzieją związaną z dostatkiem deficytów osób gotowych być podmiotem jej poświęceń. Chciała rodzić w ludziach zmarginalizowanych otuchę, być ich duchowym wsparciem, ocalać z głodu i chorób – być krótko mówiąc dobrym drogowskazem i oparciem w chwilach najgorszych. Tam też odnalazła to co zwie się prawdziwym powołaniem. Okazało się wkrótce, że w tym właśnie miejscu nie brakuje młodych dziewcząt, które pragnął również tego co ona.

Sprawne kolonie dobroczynności

W latach 50-tych indyjski rząd ugiął się pod swoistym naciskiem dobroczynności, i podarował wówczas siostrom 34-akrową działkę pod miastem Asansol, tam też założyły kolonię dla chorych na trąd. Miejsce zostało nazwane Shanti Nagar, co oznacza ni mniej ni więcej Miasto Pokoju, było to bowiem i pozostaje miejsce specjalne, szczególnie dla chorych pozbawionych nadziei. Rozmach inicjatywy Matki Teresy rósł z roku na rok, by w latach 60-tych nabrać rozmiaru dotąd niespotykanego. Okazał się to być pewien wzór, toteż w wielu innych miejscach na świecie zaczęły powstawać ośrodki podobne, niejako kolonie dobroczynności, które niosły pomoc ludziom dotkniętym wieloma różnymi chorobami, w tym chorym na trąd, niewidomym, niepełnosprawnym, ludziom opuszczonym, starym i umierającym, były to także specjalne domy opieki dla sierot. Efekty jej działalności były zaskakująco dobre, więc wpłynęły na decyzję, która przyznawała jej prawo do założenia własnego zgromadzenia. W 1959 roku Matka Teresa była założycielką powołującą do życia Kongregację Misjonarek Miłości. Po upływie kilkunastu lat, mianowicie w roku 1965, owo zgromadzenie otrzymało status zgromadzenia wyjątkowego, bo na prawie papieskim.

Nie tylko Nagroda Nobla

Jeszcze w latach pięćdziesiątych Matka Teresa otworzyła hospicjum dla umierających, którzy domagali się warunków godnych, zwłaszcza ludzie opuszczeni i skrajnie zmarginalizowani, bez szans na opiekę państwa. Docenił to papież Paweł VI, który zaproponował, aby siostry z Kongregacji Misjonarek Miłości przyjechały czynić dobro w Rzymie. Ponadto istotny był rok 1970, bowiem wówczas z inicjatywy Matki Teresy powstały dwa klasztory o charakterze kontemplacyjnym: męski i żeński. W ten sposób w 1973 roku inicjowano powstanie Zgromadzenia Braci Misjonarzy Miłości, czyli męskiego odpowiednika Zgromadzenia Misjonarek Miłości. W ślad za tym przyszło uznanie trudów Matki Teresy, bowiem rozwój komunikacji pozwolił przedstawić jej działania na skalę globalną. To właśnie dzięki temu Matka Teresa otrzymała wpierw nagrodę pokojową Jana XXIII, później natomiast, w roku 1979, otrzymała Nagrodą Nobla, rzecz jasna za działalność na rzecz pokoju światowego. Wiązało się to z odebraniem pewnych środków materialnych, które mogły być spożytkowane na rzecz rozwoju ośrodków już istniejących, lecz nie tylko, ponieważ ruszyła maszyna zbierania środków później, więc suma mnożyła się geometrycznie sprawiając, że kolejne inicjatywy doprowadziły do powstania 50 domów dla opuszczonych dzieci w Indiach, a także w wielu innych krajach. Wreszcie w roku 1961 w samej Kalkucie powstało centrum ze specjalnym przeznaczeniem dla osób dotkniętych trądem, czyli Miasto Pokoju. Był to czas, gdy opinia publiczna dowiedziała się jak potężne żniwo zbiera od stosunkowo niedawna fala zachorowań na AIDS, więc członkowie i członkinie Zgromadzenia sprawili, że powstał pierwszy na świecie ośrodek w USA dla chorych na tą nieuleczalną chorobę.

Po prostu dobro

Obecnie zakon działa w 126 krajach, również na terenach byłego Związku Sowieckiego. W 1989 roku powstało Zgromadzenie Świeckich Misjonarzy Miłości, czyli świecka gałąź Zgromadzenia. Dziś to już ok. 3 000 000 członków, kobiet i mężczyzn, połączonych wspólną wielką ideą. Natomiast w ramach Zgromadzenia Misjonarzy i Misjonarek Miłości działa współcześnie przeszło 3 000 osób duchownych w domach opieki, których liczba przekracza już 400. Nie trzeba pewnie dodawać, że również w Polsce – istnieje 5 placówek: dwie w Warszawie, jedna w Zaborowie pod Warszawą, w Szczecinie i Katowicach. Działalność tych ośrodków to niezmiennie pomoc opuszczonym, najuboższym i chorym pozbawionym szans. W Polsce Matka Teresa była kilkukrotnie. Zmarła w wieku 87 lat, 5 września 1997 roku, na skutek choroby serca, w Kalkucie – w Indiach. Jej postawę określało pełne poświecenie, zupełne oddanie się idei czynienia dobra.

Ciekawostki o Matce Teresie z Kalkuty

• Matka Teresa była laureatką Pokojowej Nagrody Nobla.
• Według prawa kanonicznego od śmierci do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego powinno upłynąć co najmniej 5 lat. W związku z tym, ale i pod wpływem nacisków, Jan Paweł II udzielił specjalnej dyspensy, która pozwoliła, aby mogło się odbyć zbieranie materiałów potwierdzających świętość Matki Teresy wcześniej. W efekcie uzbierało się niebagatelne ok. 35 tysięcy stron akt, spośród których to na uwagę zasługiwał jeden z przypadków cudownego uzdrowienia – mianowicie za wstawiennictwem Matki Teresy. Cud miał miejsce rok po śmierci Matki Teresy, było nim nagłe i niewytłumaczalne uzdrowienie Hinduski z Kalkuty, która była dotknięta nowotworem żołądka oraz gruźlicą. W związku z tym w 2002 roku papież Jan Paweł II mógł podpisać dwa dekrety, pierwszy: o uznaniu heroiczności cnót Matki Teresy, oraz drugi: potwierdzający cudowne uzdrowienie Hinduski. W ten sposób Matka Teresa została ogłoszona Sługą Bożą.
• Według relacji świadków, matka Matki Teresy była bardzo wierząca. Uczyła swoje dzieci ofiarnej miłości, nauczała potrzeby czynów miłosiernych. Natomiast jej ojciec miał powtarzać swoim dzieciom: „…nie bierzcie do ust nawet kęsa, jeśli wcześniej nie podzielicie się z innymi.”
• Matka Teresa zdobyła medale i odznaczenia różnych państw, np. Indii, USA, ZSRR, Wielkiej Brytanii.
• W 1979 roku otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla.
• Matka Teresa zmarła z powodu zawału serca.
• Podczas jednej z wizyt w Polsce, polskie dzieci uhonorowały Ją Orderem Uśmiechu w roku 1996.
• W roku 1971 otrzymała pokojową Nagrodę Jana XXIII.
• W roku 1993 Matka Teresa otrzymała doktorat honoris causa krakowskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Jej pogrzeb zgromadził wszystkich: królów, prezydentów, bogaczy i nędzarzy.

Cytaty Matki Teresy z Kalkuty

„O sobie nie mam nic do powiedzenia. Jestem zwykłą zakonnicą, jakich wiele. Pan powierzył mi pewną misję, i staram się ją realizować, jak tylko mogę…”

„Głęboka tęsknota za Bogiem i odtrącenie – pustka, brak miłości, brak zapału. Ratowane dusz nie ma żadnego uroku. Niebo nic nie znaczy – módl się za mnie, bym – mimo tego wszystkiego – ciągle mogła się do Niego uśmiechać.”

„Jezus Cię kocha. Jeśli chodzi o mnie, odczuwam pustkę – tak głęboką, że gdy patrzę, nie widzę nic, a gdy słucham, nic nie mogę usłyszeć.”

Źródła

• Zdjęcie
  • Suma Iyer
• Treść
  • https://biografia24.pl/matka-teresa/
  • https://pl.wikipedia.org/wiki/Matka_Teresa_z_Kalkuty
  • http://natemat.pl/189143,druga-twarz-matki-teresy-z-kalkuty-za-co-krytykowana-jest-nowa-swieta