Juliette Binoche

Juliette Binoche przyszła na świat w Paryżu, 9 marca 1964 roku. Jest popularną francuską aktorką filmową.

Krótki życiorys Juliette Binoche

Jej matka przyszła na świat w Częstochowie. Jej ojciec, Francuz, trudnił się aktorstwem i rzeźbiarstwem, natomiast jej babcia, Julia Helena, z domu Młynarczyk, była polską aktorką.

Debiut aktorski Juliette Binoche miał miejsce w wieku jej 20 lat, we francuskiej produkcji pod tytułem „Les Nanas” (z roku 1984). Następnie mogła tymi ślady pojawić się w filmie zatytułowanym „Zdrowaś Mario” (z roku 1985), gdzie Binoche zagrała zazdrosną kochankę.

Po przełomowej roli w filmie „Nieznośna lekkość bytu” (z roku 1988), czyli w amerykańskiej adaptacji słynnej powieści Milana Kundery, kariera Juliette Binoche nabrała wyraźnego rozpędu. Zaczęła wówczas grać u największych reżyserów kina europejskiego, umacniając swoją aktorską pozycję dzięki takim filmom jak „Skaza” (z roku 1992) w reż. Louisa Malle’a a zwłaszcza „Trzy kolory. Niebieski” (1993) w reż. Krzysztofa Kieślowskiego. Za ten ostatni Binoche zdobyła prestiżową nagrodę Cezara dla najlepszej aktorki francuskiej.

Rola Hany w filmie pt. „Angielski pacjent” (z roku 1996) Anthony’ego Minghelli dała jej natomiast Oscara. Nominację do tej nagrody aktorka zdobyła również kilka lat później, mianowicie za rolę w filmie „Czekolada” (2000) Lasse Hallströma.

W ostatnich latach Juliette Binoche współpracowała z takimi reżyserami jak np. Michael Haneke, Abel Ferrara czy Hou Hsiao-hsien.

W 2010 roku Binoche została uhonorowana nagrodą dla najlepszej aktorki podczas 63. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes, a to za film pod tytułem „Zapiski z Toskanii”.

Biografia rozszerzona Juliette Binoche

Juliette Binoche to francuska aktorka, artystka i tancerka. Występowała w ponad 60 filmach fabularnych, była laureatką wielu międzynarodowych nagród, pojawiła się na scenie i w filmach na całym świecie. Pochodząca ze środowiska artystycznego zaczęła brać lekcje aktorstwa w okresie dojrzewania. Po występach w kilku produkcjach scenicznych zaczęła występować w filmach reżyserów takich jak Jean-Luca Godard („Zdrowaś Mario”, 1985), Jacques Doillon („Życie rodzinne”, 1985) i André Téchiné, który uczynił ją gwiazdą we Francji z wiodącą rolą w jego dramacie z 1985 r. „Rendez-vous” („Spotkanie”). Jej zmysłowy występ w anglojęzycznym debiucie „Nieznośna lekkość bytu” (1988) w reżyserii Philipa Kaufmana zapoczątkował jej międzynarodową karierę.

Zainspirowała Stevena Spielberga, który zaproponował jej kilka ról, w tym rolę w Parku Jurajskim, jednak odmówiła, zamiast tego zasiliła skład aktorki Krzysztofa Kieślowskiego w filmie pt. „Trzy kolory: niebieski” (1993), czyli w ekranizacji, za który otrzymała nagrodę festiwalu filmowego w Wenecji za najlepszą aktorkę, otrzymując prestiżowego Césara. Trzy lata później Binoche zyskał jeszcze większe uznanie za sprawą jej gry w filmie Anthony’ego Minghelli „The English Patient” („Angielski Pacjent”) (1996), za który otrzymała Oscara i nagrodę BAFTA dla najlepszej aktorki drugoplanowej, a także nagrodę dla najlepszej aktorki na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie w 1997 roku. Za rolę natomiast w romantycznej komedii Lasse Hallströma „Chocolat” („Czekolada”) (2000) Binoche została również nominowana do Oscara za najlepszą rolę kobiecą.

W latach 2000-tych utrzymywała udaną karierę, na przemian z francuskimi i angielskimi rolami w produkcjach zarówno głównego nurtu, jak i obiegu mniej mainstreamowego. W 2010 roku zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu filmowym w Cannes za rolę w „Certified Copy” („Zapiski z Toskanii”) Abbasa Kiarostamiego, co czyni ją pierwszą aktorką, która zdobyła europejską „Potrójną koronę dla najlepszej aktorki” (za zdobycie najlepszych nagród dla aktorek na festiwalu w Berlinie, Cannes i Wenecji).

Przez całą swoją karierę Binoche sporadycznie pojawiała się na scenie teatralnej. Jednak w 2008 roku aktorka zdecydowała się rozpocząć światową trasę z produkcją tańca współczesnego opracowaną we współpracy z Akram Khan. Często określane przez prasę jako „La Binoche”, jej inne godne uwagi występy to: „Mauvais Sang” („Zła krew”) (1986), „Les Amants du Pont-Neuf” („Kochankowie na moście”) (1991), „Damage” (1992), „The Horseman on the Roof” („Huzar”) (1995) , „Code Unknown” („Kod nieznany”) (2000), „Caché” („Ukryte”) (2005), „Breaking and Entering” („Rozstania i powroty”) (2006), „Flight of the Red Balloon” (” Podróż czerwonego balonika” (2007), „Camille Claudel 1915” (2013) i „Clouds of Sils Maria” (2014).

Ciekawostki o Juliette Binoche

• Dziadkowie Binoche pochodzą z Częstochowy – jej dziadek, Andrzej Stalens, oglądając spektakl wypatrzył na scenie Teatru Miejskiego niezwykle piękną Julię Helenę Młynarczyk. Sprawy przyspieszy, a z ich późniejszego małżeństwa zrodziła się w 1939 roku Monika, czyli matka aktorki. Juliette ma rodzinę która nadal mieszka w Polsce.
• Podczas promocji filmu zatytułowanego „Czekolada” została zaproszona przez Billa i Hillary Clintonów do Białego Domu. Niestety akurat wówczas nie mogła przylecieć do stolicy USA, ponieważ grała właśnie w sztuce (na Broadway’u). Zatem wtedy to Clintonowie przyjechali, niemal niczym Mahomet do góry, aby spotkać się właśnie z Binoche.
• Juliette Binoche zagrała w sześciu dużych kampaniach reklamowych, w tym reklamując np. usługi finansowe Crédit Agricole Bank Polska.
• Aktorka prowadzi działalność o charakterze charytatywnym – na rzecz organizacji Aspecta.
• Odrzuciła rolę Ingrid w produkcji filmowej pt. „Sylwester w Nowym Jorku”. Wówczas to angaż ten otrzymała Michelle Pfeiffer.

Cytaty Juliette Binoche

„Artystyczne geny pomagają, ale wyborów dokonuję sama. W dzieciństwie umiejętność grania pomagała mi na przykład przetrwać w szkole, która wydawała mi się z zupełnie innej bajki, nie znałam i nie rozumiałam jej reguł. Potem, wcielając się w różne postaci, mogłam uciekać od zbyt szarej i smutnej rzeczywistości do świata wyobraźni. Dziś granie to mój zawód.”

„Czuję się winna i odpowiedzialna jako przedstawicielka zachodniego świata. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za wojnę na Bliskim Wschodzie, cierpię z powodu bezsilności, bo jako obywatelka niewiele mogę zrobić.”

„Dzieci są szczere i otwarte, obcowanie z nimi uwypukla wszystkie moje słabości, ale i mocne strony. Najbardziej zaskoczyło mnie, że to ja bardziej się uczę dzięki nim, niż one dowiadują się ode mnie.”

Źródła

Zdjęcie pochodzi z portalu wikipedia.org. Autorem jest Dohanlon. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie licencji CC BY-SA 4.0.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Juliette_Binoche
https://en.wikipedia.org/wiki/Juliette_Binoche
https://www.filmweb.pl/person/Juliette.Binoche/trivia
https://pl.wikiquote.org/wiki/Juliette_Binoche