Józef Stalin

Józef Stalin, a właściwie Iosif Dżugaszwili (1878 – 1953), był dyktatorem sowieckim, od roku 1943 marszałkiem Związku Sowieckiego, a następnie generalissimusem od roku 1945. Był ludobójcą, autorem rosyjskiej mocarstwowości, która pochłonęła dziesiątki milionów ofiar.

Krótki życiorys Józefa Stalina

Józef Stalin urodził się 18 grudnia 1878 w Gori, znany wówczas lepiej jako Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili. Został dyktatorem Związku Radzieckiego. Z pochodzenia Gruzin. Pobierał nauki w seminarium duchowym w Tyflisie (dziś: Tbilisi), jednak naukę przerwał. Wraz z końcem XIX wieku coraz bliżej było mu do polityki w wykonaniu socjaldemokracji rosyjskiej. W łonie tego ugrupowania był leninistą – bolszewikiem. Brał później udział w akcjach kryminalnych, które były źródłem dochodu organizacji bolszewickiej. Wziął udział w rewolucji w 1905 roku. Wielokrotnie zsyłany na Syberię – równie wielokrotnie uciekał z zsyłki. Wreszcie w 1922 roku został mianowany sekretarzem generalnym Wszechrosyjskiej Partii Komunistycznej. Stał się dyktatorem ZSRR, a to w związku ze śmiercią Lenina, który odchodząc rzekomo nie pozostawił politycznego testamentu. Swój wizerunek w ZSRR budował sukcesywnie i pieczołowicie, nie inaczej poza granicami ZSRR. Przejawy buntu, niezadowolenia i nieposłuszeństwa były przez niego traktowane w kategoriach zdrady stanu. Miał w związku z tym na swym koncie wiele ofiar, m.in. wskutek procesu kolektywizacji rolnictwa. Wówczas to wysłano do obozów pracy kilka milionów ludzi. Odpowiadał tym samym za klęskę głodu na Ukrainie, czyli za śmierć nawet 7 milionów obywateli tej republiki. Sojusz jaki zawarł z III Rzeszą w 1939 roku obarczył go także odpowiedzialnością za wybuch II wojny światowej. Oficjalne oświadczenie władz radzieckich oznajmiło, że Józef Stalin zmarł wskutek wylewu krwi do mózgu, jednak istnieje przypuszczenie, że tak naprawdę został zamordowany. Zmarł 5 marca 1953 r. w Kuncewie.

Biografia rozszerzona Józefa Stalina

Autor klęski, wielki zwycięzca i dyktator

Józef Stalin według źródeł i relacji świadków był słaby i chorowity. Jego ojciec prowadził dobrze prosperujący zakład szewski, który jednak upadł ze względu na jego alkoholizm. Dopuszczał się również wobec żony i młodego Stalina przemocy. Stąd też Stalin unikał tematu ojca, za to cenił, szanował i dobrze wspominał matkę, osobę prostą, pobożną, zajmującą się zawodowo praniem bielizny dla okolicznych kupców. W jej też zamyśle Józef miał zostać księdzem prawosławnym. Uczęszczał do seminarium duchownego w Tyflisie (Tbilisi), skąd został wkrótce wydalony ze względu chociażby na „jezuickie” metody, które wymagały żelaznej dyscypliny i regularnych pilnych studiów, z którymi to nie radził sobie. Jakkolwiek na początku swej drogi politycznej był narodowcem, lecz już w seminarium czytał dzieła Marksa, które interesowały go szczególnie. Na uwagę zasługuje fakt, iż miał oceny dobre lub bardzo dobre, natomiast problem tkwił w zachowaniu, był bowiem już wtedy, jak wyraził się później Lenin, wielkim grubianinem. W roku 1898 wstąpił do socjaldemokracji. Na początku tej drogi pisał jeszcze wiersze, które później ukazały się na łamach dość popularnego pisma. Natomiast w gruzińskiej organizacji marksistowskiej szybko awansował. Był więziony za strajki antycarskie. W więzieniu, co ciekawe, zjednał sobie szybko respekt zwykłych kryminalistów, samemu kładąc nacisk na rozwój swych umiejętności językowych i fizycznych. Zanim w roku 1912 wybrano go zaocznie na członka Komitetu Centralnego Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, wziął udział w sławnym napadzie na pociąg z pieniędzmi, która to akcja nosiła znamiona stricte kryminalne, bowiem krytykowana była w samym łonie partyjnym. Dał się poznać jako zdolny organizator, szczególnie w roli komisarza ludowego do spraw narodowościowych. Uczestniczył także w działaniach wojennych. Został wówczas komisarzem szeregu frontów, współautorem głośnego sukcesu pod Carycynem (później Stalingrad).

Absolutne szczyty generalissimusa

Józef Stalin był członkiem Politbiura od początku jego istnienia. W roku 1922 wybrany został na Sekretarza Generalnego Rady Komisarzy Ludowych. Za sprawą tego przejął kontrolę nad aparatem partyjnym, podejmując następnie rozbudowę struktur systemowych na niespotykaną w świecie skalę. Stosował różne techniki wpływania i perswazji, od najbardziej subtelnych po brutalne morderstwa oponentów. Dzięki temu mógł pokonać innych pretendentów do władzy po Leninie, w tym Trockiego, Bucharina i Rykowa. Podczas tzw. Wielkiej Czystki dokonał mordu na właściwie całej elicie partyjnej. Przeprowadzał czystki w armii. Głosił hasła imperialistyczne i wielkoruskie. Przygotowywał kraj do konfliktu światowego, natomiast pozbawił Rosję zdolnych przywódców, którzy mogli by taką walkę poprowadzić. Był odpowiedzialny za serię klęsk, jakie miały miejsce w trakcie agresji Niemiec na ZSRR. Kierował obroną Związku Sowieckiego co najmniej nieudolnie. Wskutek tego zmuszony był oprzeć obronę na sztabowcach, którym nie ufał. Militarnie wojnę wygrał za niego na przykład Żukow, natomiast Stalin mógł dzięki temu objawić swój talent dyplomatyczny uczestnicząc w rozmowach z Amerykanami i Anglikami, czyli w obradach Wielkiej Trójki. Po wojnie znowu nosił się z zamiarem kolejnych czystek. Zmarł 5 marca 1953 r. w Kuncewie.

Czerwony car i ludobójca

Józef Stalin był twórcą najbardziej ludobójczego systemu w historii świata. Wprowadził monstrualny kult własnej osoby, sprzeczny z rzeczywistymi teoriami marksistowskimi. Cechowały go takie atrybuty jak podejrzliwość, cierpliwość i mściwość, co bywa dyskusyjne do dziś w kręgu cywilizacji bizantyjskiej. Stalin potrafił swe zbrodnie planować na lata. Jednak jego ludobójstwo nie było przypadkowe, raczej statystyczne i oparte na zimnej kalkulacji, nie pozwalając, by sentyment decydował, bowiem motorem jego działań był raczej głęboki resentyment.

Ciekawostki o Józefie Stalinie

• Mit Stalina przekroczył wszelkie wyobrażenia o ramach kultu jednostki, do tego stopnia, że dopiero niedawno zaczęto stawiać konkretne daty jego urodzin, bowiem nawet to padło ofiarą przekłamań w ZSRR.
• W czasie rewolucji 1905 roku miała miejsce jego przejściowa współpraca ze służbami Ochrany.
• Kilkakrotnie zsyłany na Syberię, ale za każdym razem udawało mu się uciec.
• Miał wiele wątpliwości co do tez leninowskich, lecz stanął po ich stronie widząc w tym swą szansę na objęcie władzy.
• Zaprzepaścił wielką szanse na zwycięstwo ZSRR w Bitwie Warszawskiej podczas wojny polsko – bolszewickiej. Prawdopodobnie to właśnie jego decyzje frontowe podłożyły nogę ofensywie bolszewickiej, która miała szanse pokonać Polskę i dotrzeć do Niemiec. Tym samym można uważać Stalina za sabotażystę komunistycznej rewolucji światowej, za sprawą której Rosja mogła zostać jedynym imperium.
• Wszedł w konflikt z Leninem. Na skutek swej choroby Lenin bezskutecznie wzywał do jego zwolnienia ze stanowiska.
• Dalsze jego posunięcia, mające na celu umocnienie własnej pozycji, doprowadziły do zabicia zasłużonego działacza Kirowa, torując mu drogę do władzy absolutnej.
• Paradoksalnie idee Stalina osadzone pod hasłami walki z imperializmem tworzyły imperium, które chciał zwalczać.
• Przeprowadził kolektywizację wsi powodując miliony ofiar. Ciekawostka natomiast polega na fakcie, iż 2% prywatnych gospodarstw rolnych w ZSRR zaspokajało potrzeby konsumpcyjne połowy obywateli.
• Ze znienawidzonymi nazistami zawarł traktat Ribbentrop – Mołotow, który był przyczynkiem do wybuchu II wojny światowej, był zatem faktycznym sojusznikiem Hitlera w momencie wybuchu wojny, czyli współautorem i odpowiedzialnym za wybuch wojny.
• Umarł 5 marca 1953, w zagadkowych okolicznościach. Dziś hipoteza o jego zamordowaniu staje się coraz bardziej oczywista.
• Zaciekawia fakt, że mit Stalina przysporzył mu wielomilionowe rzesze wiernych Rosjan, którzy z sentymentem wspominają dziś dawny ustrój.
• Istnieje przypuszczenie, że nie był on synem swego ojca, lecz ojca chrzestnego, oberżysty Koby Egnataszwiliego.
• Popularny w gruzińskich nazwiskach przyrostek -„szwili”, oznacza po gruzińsku „dziecko”.
• Od urodzenia miał zrośnięty drugi i trzeci palec u lewej stopy.
• Stalin mówił do końca z wyraźnym gruzińskim akcentem.
• Stalin śpiewał w chórze cerkiewnym i wyróżniał się dobrym głosem.
• W czasie walk o władzę przyjął pseudonim „Koba” pochodzący od legendarnego kaukaskiego banity określanego jako gruzińska wersja Robin Hooda.
• W młodości pisał poezje w języku gruzińskim, która doczekała się publikacji.

Cytaty Józefa Stalina

„Cudów nie ma.”

„Czego się bać? Trzeba pracować!”

„Czekista ma tylko dwie drogi: albo awans, albo pod ścianę.”

Źródła

• „Czerwone i brunatne”. Lech Z. Niekrasz, Marpress 2010
• https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Stalin
• „Mały Oksfordzki Słownik Historii Świata w XX wieku”. Świat Książki, Warszawa 1995