Emil Cioran, przyszedł na świat w Rășinari 8 kwietnia 1911. Zmarł w Paryżu 20 czerwca 1995 roku. Był rumuńskim filozofem, uważanym za mizantropa. Przez większość życia związany z Francją.
Biografia i życiorys Emila Ciorana
Jego ojciec zajmował się duszpasterstwem jako pop, dzięki czemu Cioran odebrał bardzo gruntowne wykształcenie o charakterze teologicznym. W 1927 roku Cioran ukończył liceum w miejscowości Sybino. Następnie dostawszy się na filozofie Uniwersytetu w Bukareszcie, nawiązał swe pierwsze i jakże znaczące dla jego pisarskiej przyszłości znajomości i przyjaźnie. Wraz z takimi jak Nae Iones i Mircea Eliade, Cioran założył naukowy klub dyskusyjny o nazwie „Axa” (w tłumaczeniu „Oś”). Od 1930 roku Cioran brał udział również w „Legionie Michała Archanioła” – organizacji o charakterze religijno-politycznym, którą to założył Corneliu Zele Codrean.
Wraz z ukończeniem studiów, w 1933 roku, Emil Cioran otrzymał istotne dla dalszego rozwoju stypendium naukowe uniwersytetu w Berlinie. Pisarz odnajdywał wtedy sympatie z ideą włoskiego faszyzmu, popierał również dojście do władzy Hitlera. Wówczas zajął się również studium nad filozofią Nietzschego.
Tymczasem w 1934 roku pojawiła się pierwsza publikacja Ciorana pod tytułem „Na szczytach rozpaczy”, w 1937 roku natomiast Cioran wydał kolejną książkę „Święci i łzy”. Po opublikowaniu tej pozycji literackiej otrzymał stypendium bukaresztańskiego Instytutu Francuskiego, dzięki czemu wyjechał do Paryża. Jak się wkrótce okazało, Francja została jego prawdziwym domem. Cioran zaczął wtedy pisać po francusku – w 1949 roku wyszły jego „Zarysy rozkładu”, mianowicie jego jeden z najważniejszych sukcesów pisarskich.
Emil Cioran zmarł w Paryżu w 1995 roku. Do najważniejszych publikacji Ciorana należą takie pozycje literackie jak: „Pokusa istnienia” z roku 1956, „Upadek w czas” z 1964, „Zły demiurg” (1969), następnie dzieło z 1973 roku pt. „O niedogodności narodzin”; „Historia i utopia” (1997), czy tez wreszcie dzieło zatytułowane „Ćwiczenia z zachwytu” (1986).
Ciekawostki o Emilu Cioranie
- Cioran sympatyzował z faszyzmem włoskim i nazizmem niemieckim, lecz dzieje późniejsze zweryfikowały te idee, ty samym stosunek pisarza do tych sympatii.
- Pisarstwo Ciorana jest aforystyczne. Pisarz śladami Nietzschego zwięźle i niezwykle trafnie potrafił precyzować swoje myśli. Jego styl porównać również można do pisarstwa Pascala.
- W dziełach Ciorana oprócz pewnego rodzaju mizantropii odnajdziemy także niezwykle ciekawą gloryfikację samego życia, jako daru największego.
- Płaszczyzna ideowa obydwu pisarzy, Ciorana i Nietzschego jej wspólna, natomiast romantycznej i lirycznej narracji Nietzschego Cioran przeciwstawia język klasyczny.
- Emil Cioran był wielokrotnie nominowany do prestiżowej literackiej Nagrody Nobla.
Cytaty Emila Ciorana
„Czuję wielką potrzebę zerwania z wieloma ludźmi, przede wszystkim z przyjaciółmi; potem rezygnuję – czas się tym zajmie.”
„Drżymy na samą myśl o przywarach właściwych zwierzętom, a przecież ludzkie są znacznie gorsze.”
„Granice istnieją. W końcu każdy je dostrzega, ale zawsze za późno.”
„Nie ma nic, co kiedykolwiek brałbym na serio. Jedyne co biorę na serio, to mój konflikt ze światem.”
„Nie wykonywałem żadnego zawodu i zmarnowałem mnóstwo czasu. Ale ta strata była w rzeczywistości zyskiem. Tylko człowiek trzymający się na uboczu, postępujący inaczej niż wszyscy, zachowuje naprawdę zdolność rozumienia czegoś ze świata.”
„Śmiech to jedyne usprawiedliwienie życia… Wielkie usprawiedliwienie życia.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Emil_Cioran
- https://wypracowania24.pl/historia/7403/emil-cioran-biografia-zyciorys
- https://pl.wikiquote.org/wiki/Emil_Cioran
Ciekawe artykuły
