Drakula

Drakula, a właśc. Wład III Palownik (1431-1476) był hospodarem wołoskim w latach 1448, 1456–1462 oraz 1476, pochodzącym z dynastii Basarabów. Został on inspiracją dla postaci książkowego i filmowego Drakuli.

Krótki życiorys Drakuli

Wład III Palownik, nazwany później Drakulą, przyszedł na świat na przełomie listopada i grudnia 1431 r. w miejscowości Sighişoar, w Siedmiogrodzie. Jego ojciec podejmował się obrony chrześcijaństwa przed zakusami Imperium Osmańskiego. 11-letni Wład został wówczas uprowadzony przez Turków i przez 7 lat przetrzymywany na dworze sułtańskim w tureckim Adrianopolu. W tym czasie jego ojca i brata zamordowano, czego dokonali rumuńscy nielojalni janczarzy. Wtedy też sułtan zdecydował się osadzić na tronie wołoskim Drakulę.

Jako hospodar wołoski Drakula figurował w 1448 r. oraz w latach 1456-1462 i 1476. Zdołał wtedy np. krwawo pomścić śmierć swojego ojca i brata – część janczarskich zdrajców oraz ich rodziny kazał wtedy wbić na pale. Tymczasem na przełomie dekady lat 60. i 70. XV w. Wład Palownik dał się poznać w roli nieustraszonego pogromcy narodu tureckiego. Jednak w 1462 r., na skutek porozumienia wysłanników tureckiego sułtana z wołoską opozycją, udało się im Drakulę oskarżyć o spiskowanie ze stroną turecką i uwięzić. Hospodar był w niewoli 14 lat. Przywrócono go na tron wraz z rokiem 1476.

Wład Palownik zginął w grudniu tego samego roku, w którym uwolniono go. Wokół postaci Drakuli zdążyło narosnąć wiele legend. W latach 60. XV w. powstawały na przykład pamflety opisujące jego okrucieństwo. Do legendy Drakuli nawiązał przede wszystkim pisarz Bram Stocker, opisując go w książce „Dracula”.

Rozszerzona biografia Drakuli

Wład III Drakula, znany jako Wład Palownik, żył w latach 1431 – 1476. Piastował on funkcję wojewody Wołoszczyzny trzy razy. Jest często uważany za jednego z najważniejszych władców w historii Wołoszczyzny i bohatera narodowego Rumunii.

Syn Włada Diabła

Był drugim synem Włada Diabła, który został władcą Wołoszczyzny w 1436 r. Wład i jego młodszy brat, Radu, byli przetrzymywani jako zakładnicy w Imperium Osmańskim od 1442 r. przez siedem lat, a to celem zabezpieczania lojalności ich ojca wobec Turków. Ojciec Włada i jego najstarszy brat imieniem Mircea zostali zamordowani po tym, jak Jan Hunyadi, regent-gubernator Węgier, zaatakował Wołoszczyznę w 1447 r. Hunyadi obsadził wówczas kuzyna Włada, Władysława II, jako nowego wojewodę Wołoszczyzny. Hunyadi rozpoczął kampanię wojskową przeciwko Turkom jesienią 1448 roku, podczas gdy Władysław mu towarzyszył. W ten sposób, pozbawiony przejściowo perspektyw Wład udał się do Mołdawii w 1449 lub 1450 r., a później na Węgry.

Etymologia „Palownika”

Stosunki między Węgrami, a Władysławem później pogorszyły się, podczas gdy jeszcze w 1456 r. Wład najechał Wołoszczyznę przy wsparciu Węgier. Wład rozpoczął czystkę wśród bojarów wołoskich, aby wzmocnić swoją pozycję. Wpadł w konflikt z Sasami Transylwanii, którzy wspierali jego przeciwników, Dana i Basaraba Laiotę (którzy byli braćmi Władysława), oraz nieślubnego przyrodniego brata Włada, czyli Włada Mnicha. Wład tymczasem splądrował saskie wioski, zabierając schwytanych ludzi na Wołoszczyznę, gdzie kazał ich wbijać na pale. Pokój udało się jednak zaprowadzić, co miało miejsce w 1460 roku.

Przeciwko Turkom

Wobec władczych postępów Włada, sułtan osmański, Mehmed II, rozkazał Władowi złożyć mu hołd osobiście, ale Wład kazał złapać i wbić na pal dwóch wysłanników sułtana. Następnie w lutym 1462 r. zaatakował terytorium osmańskie, masakrując dziesiątki tysięcy Turków i Bułgarów. Mehmed wobec tego rozpoczął kampanię przeciwko Wołoszczyźnie, aby zastąpić Włada jego młodszym bratem. Wład tymczasem próbował schwytać sułtana w Târgoviște w nocy z 16 na 17 czerwca 1462 r. Jednak sułtan i główna armia osmańska zdołali opuścić wówczas Wołoszczyznę. Natomiast Wład zdecydował się szukać pomocy u Macieja Korwina, króla Węgier, co miało miejsce pod koniec 1462 r.

Niewola węgierska i odzyskanie władzy

Korwin tymczasem uwięził go. Wład był przetrzymywany w niewoli w Wyszehradzie w latach 1463–1475. W tym okresie anegdoty o jego okrucieństwie zaczęły się rozprzestrzeniać w Niemczech i we Włoszech. Zwolniono go później na prośbę Stefana III z Mołdawii, latem 1475 roku. Wład podjął się w związku z tym zadania walki w armii Korwina przeciwko Turkom w Bośni, na początku 1476 roku. Wojska węgierskie i mołdawskie pomogły mu zmusić Basaraba Laiotę (który zdetronizował brata Włada) do ucieczki z Wołoszczyzny w listopadzie 1476 roku. Basarab wrócił ze wsparciem osmańskim jeszcze tego samego roku.

Pierwowzór literacki

Wład zginął tymczasem w bitwie mającej miejsce przed 10 stycznia 1477 r. Książki opisujące okrutne czyny Włada były jednymi z pierwszych bestsellerów na terytoriach niemieckojęzycznych. W Rosji popularne historie sugerowały, że Wład był w stanie wzmocnić rząd centralny tylko poprzez stosowanie brutalnych kar, a podobny pogląd przyjęła większość rumuńskich historyków w XIX wieku. Reputacja Włada z powodu okrucieństwa zainspirowała powstanie postaci wampira, hrabiego Drakuli – w powieści Brama Stokera z 1897 roku pt. „Dracula”.

Ciekawostki o Drakuli

• Krążyły pogłoski, jakoby głowę Drakuli zakonserwowano w miodzie i wysłano do tureckiego Stambułu. 
• Swój przydomek, Palownik, wziął Drakula z wbijania przeciwników politycznych na drewniane pale, przy czym co ważniejsze ofiary wbijał na pale wyższe od przeciętnych.
• Oddziały Drakuli prowadziły na wrogich terenach udane akcje sabotażowe. Jego żołnierze zatruwali m.in. studnie, palili całe wsie, tylko by przeciwnik nie mógł znaleźć w nich schronienia (również zarażali Turków chorobami zakaźnymi).

Cytaty Drakuli

„Zabijałem mężczyzn i kobiety, starych i młodych, którzy żyli w Oblucitza i Novselo. Zabiliśmy 23 884 Turków i Bułgarów, nie licząc tych, których spaliliśmy w ich domach lub których głów nasi żołnierze nie odcięli. Złamałem pokój z sułtanem.”

Źródła

https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82ad_Palownik
https://biografia24.pl/wlad-iii-palownik-drakula/
https://en.wikipedia.org/wiki/Vlad_the_Impaler
https://pl.wikiquote.org/wiki/W%C5%82ad_Palownik