Chuck Hull (Charles W. Hull; ur. 12 maja 1939) to amerykański wynalazca, współzałożyciel, wiceprezes wykonawczy oraz dyrektor ds. technologii w firmie 3D Systems. Jest jednym z twórców drukarki 3D SLA, pierwszej komercyjnej technologii szybkiego prototypowania, a także szeroko stosowanego formatu plików STL. Posiada ponad 60 amerykańskich patentów oraz liczne patenty na całym świecie w dziedzinach optyki jonowej i szybkiego prototypowania. W 2014 roku został wprowadzony do Narodowej Galerii Wynalazców, a w 2017 roku znalazł się w gronie pierwszych członków TCT Hall of Fame. W lutym 2025 roku został wybrany do Narodowej Akademii Inżynierii.
Wczesne życie
Chuck Hull urodził się 12 maja 1939 roku w Clifton w stanie Kolorado, jako syn Lestera i Esther Hull. Wczesne lata spędził w Clifton i Gateway. Ukończył Central High School w Grand Junction w stanie Kolorado, a w 1961 roku zdobył tytuł licencjata z fizyki inżynieryjnej na Uniwersytecie Kolorado. Jest również wyróżnionym absolwentem Colorado Mesa University.
Początki stereolitografii
Hull wpadł na swój pomysł w 1983 roku, gdy używał światła UV do utwardzania powłok na powierzchniach stołowych. Jednak już 16 lipca 1984 roku francuscy wynalazcy Alain Le Méhauté, Olivier de Witte i Jean Claude André złożyli wniosek patentowy na proces stereolitografii – trzy tygodnie przed tym, jak Hull złożył swój własny patent. Francuski wniosek został jednak porzucony przez French General Electric Company (obecnie Alcatel-Alsthom) i CILAS (The Laser Consortium), rzekomo z powodu „braku perspektyw biznesowych”.
Hull ukuł termin „stereolitografia” w swoim amerykańskim patencie nr 4,575,330 zatytułowanym „Urządzenie do produkcji trójwymiarowych obiektów metodą stereolitografii”, który został wydany 11 marca 1986 roku. Zdefiniował ją jako metodę i urządzenie do tworzenia obiektów stałych poprzez sukcesywne „drukowanie” cienkich warstw materiału utwardzanego promieniowaniem ultrafioletowym, jedna na drugiej.
W swoim patencie Hull opisał proces, w którym skoncentrowana wiązka światła UV jest kierowana na powierzchnię zbiornika wypełnionego ciekłym fotopolimerem. Wiązka światła, sterowana komputerowo, rysuje kolejne warstwy obiektu na powierzchni cieczy. W miejscach, gdzie promień uderza w powierzchnię, fotopolimer polimeryzuje i zmienia się w ciało stałe. Zaawansowane oprogramowanie CAD/CAM/CAE matematycznie dzieli cyfrowy model obiektu na dużą liczbę cienkich warstw. Proces buduje obiekt warstwa po warstwie, zaczynając od dolnej, na platformie, która jest stopniowo obniżana po utwardzeniu każdej warstwy.
Komercjalizacja szybkiego prototypowania
W 1986 roku Chuck Hull zapoczątkował erę komercyjnego szybkiego prototypowania, zakładając firmę 3D Systems w Valencia w Kalifornii. Zdał sobie sprawę, że jego koncepcja nie ogranicza się tylko do cieczy, dlatego nadał jej ogólną nazwę stereolitografii (druku 3D) i opatentował szeroki zakres zastosowań obejmujących wszelkie „materiały zdolne do utwardzenia” lub „materiały zdolne do zmiany swojego stanu fizycznego”.
Hull stworzył również portfel patentowy, obejmujący wiele fundamentalnych aspektów współczesnych technologii druku addytywnego, takich jak przygotowanie danych za pomocą modeli trójkątnych (format pliku STL), techniki cięcia warstw oraz strategie ekspozycji, np. zmienne kierunki kreskowania.
W 2011 roku jego wynagrodzenie jako dyrektora ds. technologii 3D Systems wynosiło 307 500 dolarów rocznie.
Technologia druku 3d znajduje zastosowanie w wielu branżach. Można np. stworzyć z druku 3d palik modułowy dla roślin i kwiatów (greenprint3d.com/search/palik-modulowy-do-roslin-kwiatow-pnacych), protezę, kolczyki i wiele innych ciekawych przedmiotów.
Ciekawe artykuły
