Al Capone

Al Capone (1899-1947), znany również jako „Scarface”, stał się sławny jako lider chicagowskiego syndykatu przestępczości zorganizowanej w czasach prohibicji.

Krótki życiorys Ala Capone

Al Capone był jednym z najsłynniejszych amerykańskich gangsterów, który stał się sławny jako lider całego państwa podziemnego w Chicago, w czasach prohibicji. Zanim został wysłany do więzienia Alcatraz w 1934 roku w celu skazania go za unikanie podatków, zgromadził osobistą fortunę szacowaną na 100 milionów dolarów.

Do dziś nie brakuje na jego temat spekulacji, natomiast do faktów należy to, iż to jego działalność wymusiła na państwie Stanów Zjednoczonych działania niemające wcześniej precedensu, jak na przykład zorganizowanie kontr-państwa podziemnego, które efektywnie przeniknęło do subkultury życia ludzi Capone’a i samego Capone’a, dostarczając w końcu dowodów na jego niepodważalne kryminalne winy.

Biografia rozszerzona Ala Capone

Wczesne życie i edukacja

Al Capone urodził się na Brooklynie w Nowym Jorku, 17 stycznia 1899 roku. Wielu nowojorskich gangsterów na początku XX wieku pochodziło ze zubożałych środowisk, ale nie było tak w przypadku Capone. Capone nie był biednym imigrantem z Włoch, który zarabiał na życie, ale pochodził z szanowanej rodziny. Jego ojciec, Gabriele, był jednym z tysięcy Włochów, którzy przybyli do Nowego Jorku w 1894 roku. Miał 30 lat, był wykształcony i pochodził z Neapolu, gdzie zarabiał na życie jako fryzjer.

Rodzina Capone mieszkała w pobliżu Brooklyn Navy Yard. Było to trudne miejsce ze względu na występki dokonywane przez żeglarzy, którzy odwiedzali okoliczne bary. Rodzina była regularnym, przestrzegającym prawa, choć hałaśliwym klanem włosko-amerykańskim, i niewiele było oznak, że młody Capone zapuści się w świat przestępczości i stanie się wrogiem publicznym numer jeden. Z pewnością przeprowadzka rodziny do bardziej zróżnicowanego etnicznie obszaru miasta naraziła młodego Capone na szersze wpływy kulturowe, bez wątpienia jednak wyposażając go w środki oraz umiejętności do prowadzenia słynnego imperium przestępczego.

Ale to szkoła Capone’a nękała wrażliwego młodego człowieka, będąc miejscem nieodpowiednim, przede wszystkim brutalnym. Pomimo tego, że był obiecującym uczniem, został wydalony w wieku 14 lat za uderzenie nauczycielki (został spoliczkowany przez nią i jej oddał). Już nigdy nie wrócił do szkolnej ławy.

Capone i Johnny Torrio

W wieku 14 lat Capone spotkał gangstera Johnny’ego Torrio, co miało największy wpływ na przyszłego szefa gangów. Torrio nauczył Capone, jak ważne jest utrzymywanie szanowanego frontu w ramach znajomości, jak i podczas prowadzenia wszelkiej działalności. Torrio reprezentował dla Capone’a jego późniejsze kryminalne przedsięwzięcie, przekształcając brutalną i prymitywną kulturę Capone’a w korporacyjne imperium. W ten sposób Capone dołączył do gangu James Street Boys Torrio, ostatecznie awansując do miejsca w Gangu Five Points.

Torrio przeprowadził się z Nowego Jorku do Chicago w 1909 roku, aby pomóc w prowadzeniu tam gigantycznego biznesu opartego na pracy domów publicznych, aby w 1920 roku wysłać tam Capone. Krążyły plotki, że Capone lub Frankie Yale zabili w tamtym to roku Big Jima Colosimo, szefa Torrio, dzięki czemu Torrio mógł przejąć pełnię władzy.

Żona

W 1918 r. Capone poślubił irlandzką dziewczynę z klasy średniej, nazwiskiem Mae Coughlin, i osiadł jako księgowy, przerywając w ten sposób swoją działalność gangstera. Jednak Capone wkrótce wrócił do pracy dla swojego starego szefa, Torrio, a to po nieoczekiwanej śmierci ojca. Capone i Mae mieli jedno dziecko, syna zwanego Sonny, i pozostali małżeństwem aż do śmierci Capone.

Prohibicja i chicagowski gangster

Gdy Prohibicja rozpoczęła się w 1919 roku, czyli po wejściu w życie 18. poprawki, rozpoczęły się nowe przestępcze operacje zostając źródłem bogactwa w szarej strefie USA. W 1925 roku Torrio przeszedł na emeryturę, a Capone został naczelnym kryminalistą z Chicago, prowadząc przede wszystkim działalność w ramach biznesu hazardowego oraz prostytucji, nie cofając się bynajmniej przez przemocą wobec konkurencji.

Gdy reputacja Capone’a rosła, on sam nalegał, aby znakiem jego statusu był fakt jego poruszania się w świecie jako człowiek nieuzbrojony. Ale nigdy nie chodził nigdzie bez co najmniej dwóch ochroniarzy, a nawet podróżował samochodem otoczony ochroniarzami. Wolał podróżować pod osłoną nocy, ryzykując podróż w dzień tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Dzięki swojej przenikliwości biznesowej Al został partnerem Torrio i objął stanowisko kierownika Four Deuces – siedziby Torrio w dzielnicy Levee w Chicago.

Biuro wybrane w Cicero

Pierwszą robotą mafijną Capone było przeniesienie operacji biznesowych do Cicero w stanie Illinois. Z pomocą swoich braci Franka (Salvatore) i Ralpha Capone infiltrował stamtąd rząd i policję. Zajmował przy tym wiodącą pozycje w rządzie miasta Cicero, oprócz rzecz jasna prowadzenia domów publicznych, klubów hazardowych i torów wyścigowych.

Capone porywał pracowników zaangażowanych w kampaniach wyborczych jego przeciwników i groził wyborcom przemocą. W końcu opanował system urzędniczy w Cicero, co miało miejsce po jego osobistej tragedii – gdy jego brat Frank został zabity podczas strzelaniny z policją Chicago.

Capone szczycił się utrzymywaniem swojej z pozoru „czystej” reputacji, ale kiedy przyjaciel i kolega Jack Guzik został zaatakowany przez małego bandytę, Capone wytropił napastnika i zastrzelił go w barze. Z powodu braku świadków Capone uniknął skazania za morderstwo, ale rozgłos otaczający sprawę ową „czystość” splamił.

Przejęcie Torrio

Po próbie zamachu na jego przyjaciela i mentora Capone Torrio, wątły mężczyzna ustąpił ze stanowiska szefa mafii, pozostawiając w spadku po sobie dziedzictwo klubów nocnych oraz hazardowych. W spadku, jaki w efekcie odziedziczył z miejsca Capone.

Nowy status Capone spowodował, że przeniósł swoją siedzibę do luksusowego hotelu Metropole w Chicago w ramach osobistej krucjaty, aby stać się bardziej widocznym, dziś nazywany byłby pewnie celebrytą. Obejmowało to pokazywanie się w prasie i bycie widzianym w miejscach takich jak opera. Capone różnił się od wielu gangsterów, którzy unikali reklamy: był na potrzeby mediów zawsze elegancko ubrany, postanowił bowiem być postrzegany jako szanowany biznesmen i filar społeczności.

New York Whisky

Następna misja Capone dotyczyła whisky. Z pomocą swojego starego przyjaciela Frankiego Yale w Nowym Jorku, Capone postanowił przemycić ogromne ilości trunku do Chicago. Wydarzenia te doprowadzą do tak zwanej masakry w klubie Adonis, w której Capone brutalnie zaatakował wrogów z konkurencyjnego gangu – podczas przyjęcia bożonarodzeniowego.

Szlak whisky Capone’a z Chicago do Nowego Jorku uczynił go bogatym, ale incydent z udziałem Billy’ego McSwiggina, zwanego „wiszącym prokuratorem”, miał okazać się poważnym niepowodzeniem dla gangstera, którego nie można było pokonać. McSwiggin został omyłkowo zastrzelony i zabity przez popleczników Capone podczas strzelaniny między rywalami. Oskarżono Capone, ale po raz kolejny z powodu braku dowodów uniknął aresztowania. Jednak po morderstwie nastąpił wielki protest przeciwko przemocy gangsterskiej, a nastroje społeczne skierowane były przeciwko Alowi Capone.

Głośne dochodzenia przeciwko Capone zakończyły się niepowodzeniem. Dlatego policja wyładowała swoje frustracje, nieustannie napadając m.in. na jego kasyna. Capone ukrywał się wówczas przez trzy miesiące. Ale w końcu podjął ogromne ryzyko i oddał się policji w Chicago. Okazało się jednak, że władze nie miały wystarczających dowodów, aby go oskarżyć. Capone po raz kolejny był wolnym człowiekiem, wyśmiewając policję i wymiar sprawiedliwości.

Pozorny i krótkotrwały pokój

Jak na ironię, Capone przyjął rolę rozjemcy, apelując do innych gangsterów o złagodzenie przemocy. Udało mu się nawet uzyskać rozejm między rywalizującymi gangsterami i przez dwa miesiące zabójstwa i przemoc ustały. Ale Chicago było mocno pod kontrolą gangsterów, a Capone jawił się być poza zasięgiem prawa. Wkrótce konflikty między rywalizującymi gangsterami przerodziły się w uliczną przemoc, a częste porwania transportów whisky Capone stały się dużym problemem.

Masakra walentynkowa

Capone musiał również poradzić sobie z rywalizującym gangsterem Bugsem Moranem i jego gangiem z North Siders, który od lat był zagrożeniem. Moran nawet raz próbował zabić kolegę i przyjaciela Capone, Jacka McGurna. Decyzja Capone i McGurna miała doprowadzić do jednej z najbardziej niesławnych masakr gangsterskich w historii – masakry walentynkowej.

W czwartek 14 lutego 1929 r. o godzinie 10:30 Moran i jego gang zostali zwabieni do garażu, aby kupić whisky. Ludzie McGurna ubrani w skradzione policyjne mundury już tam czekali; pomysł polegał na tym, że przeprowadzono w ten sposób fałszywy nalot. McGurn, podobnie jak Capone, upewnił się, że jest daleko i zameldował się w hotelu ze swoją dziewczyną.

Ludzie McGurna ubrali mundury policyjne i podjechali do garażu skradzionym radiowozem. Przyłapani na gorącym uczynku przemytnicy ustawili się naprzeciwko ściany. Ludzie McGurna wzięli pistolety tamtych i otworzyli ogień za pomocą dwóch karabinów maszynowych. Wszyscy ludzie oprócz Franka Gusenberga zostali w ten sposób zabici z zimną krwią.

Plan wydawał się przebiegać po ich myśli, z wyjątkiem jednego ważnego szczegółu: Morana nie było wśród umarłych. Moran widział samochód policyjny i uciekł, nie chcąc dać się złapać. Mimo że Capone był wtedy na Florydzie, policja i gazety wiedziały, kto dokonał rzezi.

Masakra walentynkowa stała się narodowym wydarzeniem medialnym, które uwiecznia Capone jako najbardziej bezwzględnego, budzącego lęk, ale i najmądrzejszego oraz najbardziej eleganckiego z gangsterów.

Morderstwo dokonane kijem bejsbolowym

Nawet gdy potężne siły gromadziły się przeciwko niemu, Capone pozwolił sobie na ostatni krwawy akt zemsty – zabicie dwóch sycylijskich kolegów, którzy, jak wierzył, zdradzili go. Capone zaprosił swoje ofiary na wystawny bankiet, gdzie brutalnie pobił ich kijem baseballowym.

Byle zdobyć przewagę

Jak na ironię, to tak zwani „popychacze długopisów” z urzędu skarbowego stanowili największe zagrożenie dla gangsterskich nielegalnych imperiów. W maju 1927 r. Sąd Najwyższy orzekł, że przemytnicy oraz dystrybutorzy alkoholu muszą płacić podatek dochodowy od swojej nielegalnej działalności z tym związanej. Taki stan rzeczy zdeterminował powstanie Specjalnej Jednostki Wywiadowczej IRS, pod dowództwem Elmera Irey’a.

Capone wraz z żoną i synem wyjechał do Miami i kupił posiadłość Palm Island. Dało to Elmerowi Irey’owi szansę udokumentowania dochodów i wydatków Capone. Ale Capone był sprytny. Każda transakcja, którą dokonał, odbywała się na zasadzie kasowej. Jedynym wyjątkiem były rzeczowe aktywa majątku Palm Island, które były dowodem na jego główne źródło dochodów.

W końcu działania Capone, w tym masakra walentynkowa, przyciągnęły uwagę samego prezydenta Herberta Hoovera. W marcu 1929 r. Hoover zapytał Andrew Mellona, ​​jego sekretarza skarbu, „Czy masz już tego Capona? Chcę tego człowieka w więzieniu”.

Mellon postanowił zdobyć niezbędne dowody zarówno w celu udowodnienia uchylania się od podatku dochodowego, jak i zgromadzenia wystarczających dowodów, aby skutecznie ścigać Capone za naruszenia zakazu.

Eliot Ness

Eliot Ness, dynamiczny młody agent z US Prohibition Bureau, został zaangażowany do zebrania dowodów za naruszenie istniejącego w USA zakazu. Zebrał on zespół odważnych młodych mężczyzn i szeroko wykorzystał technologię podsłuchów. Podczas gdy istniały wątpliwości, czy Capone można skutecznie ścigać za naruszenia zakazu w Chicago, rząd był pewien, że pościg się ostatecznie uda.

W maju 1929 r. Capone udał się na konferencję „gangsterską” w Atlantic City. Później obejrzał film w Filadelfii. Opuszczając kino, został aresztowany i uwięziony za noszenie ukrytej broni. Wkrótce Capone został uwięziony, przebywając za kratami do 16 marca 1930 r. Później został zwolniony z więzienia za dobre zachowanie, ale został umieszczony na amerykańskiej liście „Most Wanted”, która publicznie upokorzyła gangstera, który tak desperacko chciał zostać uznany jako godny człowiek pochodzący z porządnego ludu.

Elmer Irey tymczasem podjął się sprytnego planu wykorzystania tajnych agentów udających gangsterów do infiltracji organizacji Capone. Operacja wymagała nerwów ze stali. Mimo że jeden z informatorów skończył z kulą w głowie, zanim jeszcze mógł zeznawać, Elmer zdołał zgromadzić wystarczającą liczbę dowodów przez swoich detektywów – gangsterów, aby postawić Capone przed ławą przysięgłych. Z dwoma ważnymi księgowymi, Leslie Shumway i Fredem Reisem, którzy kiedyś byli zatrudnieni przez Capone, a teraz bezpiecznie chronionymi przez policję, aresztowanie Capone’a było tylko kwestią czasu.

Agentowi Ness, rozgniewanemu przez Capone za zabójstwo przyjaciela, udało się rozwścieczyć Capone, ujawniając naruszenia zakazu, aby ostatecznie zrujnować jego przemysł alkoholowy. Zdobyto lub zniszczono miliony dolarów sprzętu do produkcji trunków, tysiące litrów piwa i alkoholu wyrzucono, a największe browary zamknięto.

Ostateczna próba sił

13 marca 1931 r. wielkie federalne jury potajemnie spotkało się w składzie z członkami rządu, uznając, że w 1924 r. Capone miał do zaległego uregulowania obowiązek podatkowy w wysokości 32 488,81 dolarów. Jury zwróciło zatem akt oskarżenia przeciwko Capone, który był utrzymywany w tajemnicy do czasu zakończenia śledztwa w latach 1925–1929.

Wielkie jury zwróciło później akt oskarżenia przeciwko Capone łącznie z 22 oszustwami podatkowymi na łączną kwotę ponad 200 000 dolarów. Capone i 68 członków jego gangu zostało oskarżonych o 5000 odrębnych naruszeń ustawy Volstead.

W obawie przed manipulacją świadkami i mając wątpliwości, że sześcioletnie przedawnienie nie zostanie utrzymane przez Sąd Najwyższy, potajemnie zawarto porozumienie między prawnikami Capone i prokuratorami rządowymi. Capone miał przyznać się do winy za łagodniejsze zarzuty i otrzymać wyrok od dwóch do pięciu lat.

Kiedy rozeszły się wieści, prasa była oburzona i prowadziła kampanię przeciwko temu, co postrzegali jako pewien rodzaj rażącego prawnego wybiegu. Zbyt pewny siebie Capone wierzył, że dostanie mniej niż pięć lat więzienia.

6 października 1931 r. 14 detektywów eskortowało Capone’a do budynku sądu federalnego. Był ubrany w konserwatywny niebieski garnitur i nie miał zwykłego różowego pierścionka i krzykliwej biżuterii.

Nieunikniony był fakt zaopatrzenia się popleczników Capone’a w listę osób z ławy przysięgłych – osób do przekupienia, ale władze wiedziały już o spisku. Kiedy sędzia Wilkinson wszedł do sali sądowej, nagle zażądał wymiany ławy przysięgłych na inną w tym samym budynku. Capone i jego prawnik byli zszokowani.

Podczas procesu prokurator George E. Q. Johnson kpił sobie z twierdzenia, że ​​Capone jest postacią „Robin Hooda” i człowiekiem ludu. Podkreślił hipokryzję człowieka, który wydawał tysiące dolarów na posiłki i luksusy, ale niewiele dawał biednym i bezrobotnym.

Po dziewięciu godzinach dyskusji, 17 października 1931 r., jury uznało Capone za winnego szeregu oszustw podatkowych. Sędzia Wilkerson skazał go na 11 lat więzienia, 50 000 USD na grzywny, a koszty sądowe na kolejne 30 000 USD. Kaucja została przy tym odrzucona.

Więzienie w Alcatraz

W sierpniu 1934 r. Capone został przeniesiony z więzienia w Atlancie do sławnego więzienia Alcatraz w San Francisco. Jego dni przywilejów w więzieniu minęły, a kontakt ze światem zewnętrznym, nawet za pośrednictwem listów i gazet, był minimalny. Jednak wyrok Capone został ostatecznie skrócony do sześciu i pół roku, za dobre zachowanie.

Śmierć

Capone zmarł 25 stycznia 1947 r. z powodu zatrzymania krążenia, w wieku 48 lat. Podczas ostatnich lat pobytu w więzieniu pogarszające się zdrowie Capone podupadło znacznie z powodu kiły, co spowodowało w efekcie demencję. Po zwolnieniu z więzienia Capone powoli umierał w swoim pałacu na Palm Island. Jego żona Mae była przy nim do końca.

Ciekawostki o Alu Capone

• Capone nosił pseudonim Scarface (Blizna) w związku z rozległymi bliznami na twarzy, jakie były śladem po jego jednej, krwawej potyczce.
• Skończył zaledwie pięć klas szkoły podstawowej.
• Al Capone ożenił się z Mae Josephine Coughlin, z którą był w związku do końca swojego życia.
• W czasach wielkiego kryzysu, chcąc uchodzić za dobroczyńcę, organizował pomoc dla najuboższych.
• Słynni Nietykalni Eliota Nessa byli grupą wykwalifikowanych funkcjonariuszy, zorganizowanych specjalnie na okazję walki z podziemiem Ala Capone’a.
• Zniesienie prohibicji w USA spowodowało powolny rozpad struktur przestępczych zorganizowanych przez Capone’a.
• Zmarł na skutek syfilisu, który zdołał zaatakować mózg gangstera.

Cytaty Ala Capone

„Znacznie więcej niż dobrym słowem zdziałasz dobrym słowem i spluwą.”

„Jeśli zrobisz jeden przekręt, zostaniesz w tej branży już na zawsze.”

„Nie myl mojej dobroci ze słabością.”

„Nie wiem nawet, na której ulicy jest Kanada.”

Źródła

https://www.biography.com/crime-figure/al-capone
https://pl.wikipedia.org/wiki/Al_Capone
https://ciekawostkihistoryczne.pl/leksykon/al-capone-1899-1946/
https://pl.wikiquote.org/wiki/Al_Capone
https://www.goodreads.com/author/quotes/3412336.Al_Capone