Św. Bazyli Wielki (329-379) był pisarzem wschodniochrześcijańskim należącym do grona ojców Kościoła. Był biskupem, uważany jest za ojca wschodniego monastycyzmu. Jest świętym Kościoła katolickiego i prawosławnego oraz doktorem Kościoła.
Życiorys św. Bazylego Wielkiego
Św. Bazyli Wielki urodził się w Cezarei Kapadockiej w 329 roku. Oboje rodzice i czworo spośród dziesięciorga rodzeństwa zostało zaliczonych w poczet świętych. Uczęszczał do szkół w Cezarei, Konstantynopolu i Atenach, gdzie w 352 roku poznał św. Grzegorza z Nazjanzu. Wkrótce potem otworzył szkołę dla retorów w Cezarei i zaczął praktykować prawo. W końcu postanowił zostać zakonnikiem i w Poncie założył klasztor, którym kierował przez 5 lat. Był autorem słynnej reguły zakonnej, która okazała się najtrwalsza na Wschodzie. Po założeniu kilku innych klasztorów otrzymał święcenia kapłańskie i w 370 roku został arcybiskupem Cezarei, które to stanowisko piastował aż do śmierci w 379 roku. Odznaczał się szeroką wiedzą i niestrudzoną pracowitością, był znakomitym oratorem i człowiekiem wielkiego miłosierdzia. Dzięki temu jeszcze za życia zasłużył sobie na przydomek „święty”, a po śmierci zyskał tytuł doktora Kościoła.
Patronat
Św. Bazyli Wielki jest patronem bazylianów i sióstr św. Krzyża.
Źródła
Żywoty Świętych Pańskich, o. Hugo Hoeverhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Bazyli_Wielki
https://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/01-02a.php3
Ciekawe artykuły
