Ludwig van Beethoven przyszedł na świat 15-17 grudnia 1770 roku w Bonn, zmarł 26 marca 1827 w Wiedniu. Był kompozytorem i pianistą niemieckim, tak zwanym klasykiem wiedeńskim – jednym z trzech. Był również prekursorem romantyzmu w muzyce.
Krótki życiorys Ludwiga van Beethovena
Ludwig van Beethoven przyszedł na świat w 1770 roku w Bonn, w Niemczech. Uważany jest za jednego z najwspanialszych muzyków odkąd rejestrowana jest historia w ogóle. Był ostatnim z tak zwanej grupy „klasyków wiedeńskich”, wielu uważa go nie bez przyczyny za muzycznego geniusza. Beethoven dał początek romantyzmowi w muzyce. Już w wieku 7 lat rozpoczął swą karierę pianisty. W wieku 22 lat zamieszkał w Wiedniu, gdzie napisał swoje wielkie utwory. Rok 1800 oznaczał dla niego pierwszy koncert, z którego dochód mógł w całości zainkasować. U szczytu kariery Beethoven został dotknięty utratą słuchu. Choroba postępowała. Kilka lat później podjął decyzję o rezygnacji z występów publicznych skupiając się wyłącznie na komponowaniu. W ostatnich latach życia Beethovena odznaczono członkostwem w szwedzkiej Akademii Nauk. Zmarł w 1827 roku.
Ten prekursor romantyzmu w muzyce, był zarówno kompozytorem, jak i pianistą. Był kompozytorem potężnym duchem, któremu udało się wzlecieć ponad osobisty dramat inwalidztwa, któremu nie udało się skazać wspaniałego muzyka na muzyczny niebyt, lecz przeciwnie. Symfonie, sonaty i wariacje, wszystko to uprawiał na nieznaną dotąd muzyczną skale. Doskonała forma jego muzyki poparta jest niezwykłymi, silnymi emocjami, właściwymi dla romantyzmu w sztuce.
Biografia rozszerzona Ludwiga van Beethovena
Początki geniuszu
Czasy wczesnomłodzieńcze Beethovena obfitowały w podróże po Wiedniu. Poznał wówczas słynnego Mozarta. Obaj polubili się, jednak znajomości nie było pisane trwać dłużej, a raczej trwała ona krótko, bo zaledwie do roku 1792. Tymczasem przez pewien czas Beethoven miał sposobność studiowania kompozycji pod okiem znanego również klasyka wiedeńskiego i cenionego, słynnego Haydna, który był czołowym wówczas wiedeńskim kompozytorem. Jak się później okazało, to właśnie w Wiedeń był tym miastem, które, jako ówczesna muzyczna stolica świata, zostało miejscem życia Beethovena.
Beethoven już we wczesnych swych latach był niezwykle obiecującym wirtuozem fortepianu, robiąc swą grą oszałamiające wrażenie na wielu słuchających go znawcach muzyki. Był to powód uznania jego osoby za talent wybitny – zyskał prędko powodzenie zarówno jako wykonawca, ale również jako nauczyciel i muzyczny pedagog. Beethoven komponował i efektownie, i efektywnie, przy tym stworzył naprawdę dużo, naprawdę wcześnie, co dało efekt w postaci chętnych gotowych być jego mecenasami i wydawcami.
Proces tworzenia w głębokim inwalidztwie
Trzeba zaznaczyć i wielokrotnie podkreślić, że niespełna trzydziestoletni Beethoven zaczął tracić słuch, czego symptomy mogły powodować rozpacz uzdolnionego muzyka. Z wszystkich swych sił starał się jednak adaptować do nowych warunków, poniekąd godząc się z faktami, lecz z trudem.
Lata 1802 – 1815 uważane są za kres środkowy w biografii artystycznej Beethovena. Utrata słuchu nasilając się wpływała na niego w ten sposób, że artysta zaczął unikać ludzi. Jednak nie spuszczał z tonu twórczego i komponował wciąż wiele. Trzeba przy tym wspomnieć o pewnych istotnych faktach, mianowicie, że źródła jasno mówią o nim jako o twórcy, który nie przywiązywał wielkiej wagi do upodobań i oczekiwań ówczesnych słuchaczy. Beethoven robił po prostu to co podpowiadała mu intuicja, odnosząc wciąż sukcesy.
Przed ukończeniem pięćdziesięciu lat ogłuchł całkowicie. Było to oznaczone przedłużającą się przerwą w występach, by w końcu zaprzestać występów całkowicie. W opinii ludzi z jego dalszego otoczenia komponował coraz mniej, głównie, mówiono, że jeśli robi to w ogóle, to dla siebie. Było też takie wrażanie, jednak bliskie jego otoczenie dokładnie wiedziało, że Beethoven jednak pracuje i to bez przerwy, mając muzykę ukrytą w sobie i opanowaną do perfekcji. „To nie dla was, to dla przyszłych czasów” padło pewnego dnia z jego ust, i tak też podchodził do swych dzieł pisanych podczas głębokiego inwalidztwa.
Wyżyny absolutne
Niesamowity jest jednak fakt, że talent Beethovena pokonał chorobę. Musiał być mentalnie silniejszy niż kiedykolwiek wcześniej, ponieważ zaczął pisać to wtedy właśnie swe największe, wspaniałe i niezapomniane utwory. Wielu nie wierzyło własnym zmysłom, że ktoś tak głuchy jak on może być zdolny do najwyższych w świecie lotów muzycznych. Kompozycje genialne i ponadczasowe jednak powstały i nie chciało być inaczej. Beethoven w ten sposób był już za życia na muzycznych ołtarzach.
Ludvig van Beethoven zmarł w Wiedniu w roku 1827. Miał w chwili śmierci pięćdziesięciu siedem lat.
Lista dzieł Beethovena jest naprawdę długa. Wyróżnić w niej można na przykład dziewięć symfonii, trzydzieści dwie sonaty fortepianowe, utwory operowe, dziesięć sonat na skrzypce i fortepian, szereg kwartetów skrzypcowych, pięć koncertów fortepianowych, pieśni i wiele innych. Łączą one w sobie genialne spojrzenie na funkcje instrumentalne poszczególnych partii, sposób wykonania połączył on z intensywnością uczuć, na miarę, na jaką tylko pozwoliło mu komponowanie. Aby dowieźć geniuszu Beethovena wystarczy dodać, że tacy jak Czajkowski, Wagner czy Schubert, ale i wielu innych, przyznawali się do daleko idących inspiracji jego muzyką, gdzie plan pierwszy stanowi sposób podejścia w ogóle do tematów. Uważany pozostaje za osobowość genialną, której artyzm pokonał nie tylko inwalidztwo, bowiem również śmierć.
Ciekawostki o Ludwigu van Beethovenie
- Był według źródeł osobą niechlujną o brzydkiej aparycji.
- Hymn Unii Europejskiej został oparty w swej części na IX Symfonii Beethovena.
- Skomponował swe największe dzieła praktycznie wyłącznie drogą wyobraźni, bez użycia słuchu.
- Co roku, 1 września, w Bonn, odbywa się Beethovenfest.
- Znał się z Mozartem – obaj polubili się, mimo że okres znajomości był stosunkowo krótki.
- Beethoven nigdy się nie ożenił.
- Głuchota sprawiała, że z wiekiem reprezentował wizerunek frustrata – był dość trudny w obyciu.
- Okrzyknięto go pionierem romantyzmu, mimo że był po prawdzie klasykiem.
- Lubił pracować w nocy.
- Interesował się polityką, literaturą i filozofią. Popierał Napoleona i wielbił, natomiast w chwili gdy tamten koronował się na cesarza – wycofał jedną z dedykacji na znak zerwania z tą sympatią. Wypowiedział wtedy sławetne słowa: „A więc i on jest tylko zwyczajnym człowiekiem.”
Cytaty Ludwiga van Beethovena
„Bach nie potokiem, lecz morzem zwać się powinien!”
„Dla świń nie gram!”
„Händel jest największym kompozytorem jaki kiedykolwiek żył. Zdejmuję czapkę z głowy i klękam przed jego grobem.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Ludwig_van_Beethoven
- https://biografia24.pl/ludwig-van-beethoven/
- http://www.dw.com/pl/10-i-p%C3%B3%C5%82-rzeczy-kt%C3%B3rych-nie-wiedzia%C5%82e%C5%9B-o-beethovenie/a-18694735
Ciekawe artykuły
