Ignacy Jan Paderewski urodził się 6 listopada 1860 roku w Kuryłówce, zmarł 29 czerwca 1941 roku w Nowym Jorku. Był polskim pianistą, kompozytorem, działaczem niepodległościowym, mężem stanu i politykiem.
Krótki życiorys
Ignacy Jan Paderewski urodził się 6 listopada 1869 roku w Kuryłówce. Posiadał swojego mistrza fortepianu w osobie Rudolfa Strobela. On to nauczył Paderewskiego nie tylko podstaw, ale i podejścia do muzycznych tematów czy do fortepianu w ogóle. Jak wiadomo kariera muzyczna Paderewskiego była niezwykle pomyślna, to poświęcał się też polityce. Dojrzały już Paderewski, 25 grudnia 1918 roku przyjechał do Gdańska, czyli Wolnego Miasta. Następnie udał się do Poznania. Akcentujemy ten akurat wątek, ponieważ powrócił do kraju na wieść o wybuchu wojny polsko-bolszewickiej. Działał politycznie i wspierał wszystko co tylko możliwe, aby kampania zakończyła się pełnym sukcesem ojczyzny. Co w istocie stało się za jego sprawą, i takich jak on. Lata dwudzieste tymczasem były u Paderewskiego stosunkowo „apolityczne”. Poświęcał się wówczas przede wszystkim muzyce. Do polityki wrócił w połowie lat 30. Był inicjatorem i założycielem słynnego Frontu Morges. Już w czasie II wojny światowej Ignacy Paderewski wszedł wszedł z skład władz Polski na uchodźstwie. Stał na czele Rady Narodowej w Londynie. Ignacy Jan Paderewski zmarł na zapalenie płuc 29 czerwca 1941 w Nowym Jorku.
Biografia rozszerzona
Pracowita młodość
Ignacy Jan Paderewski przyszedł na świat 6 listopada 1860 roku we wsi Kuryłówka na Podolu. Matka jego odeszła przedwcześnie, dlatego znalazł się pod opieką ojca i ciotki. Wykazywał talent muzyczny od swych wczesnych lat. Przyjmował nauki w formie korepetycji z wielu przedmiotów równolegle, wśród których była literatura polska, język francuski, geografia i historia. Mając 12 lat uczęszczał do Instytutu Muzycznego. Po jego ukończeniu utrzymywał się grając na imprezach okolicznościowych. Dużo ćwiczył, często trening fortepianowy zajmował mu cały dzień, co określiło jego muzyczny warsztat.
W drodze do światowej pozycji pianisty wybitnego
Paderewski żywił silne uczucie do Antoniny Korsakówny. Był rok 1880. Weszli w związek małżeński. Mieli w rok po ślubie syna. Korsakówna zmarła rok po ślubie, w związku z czym Paderewski wyjechał do Berlina. Później podróżował. Poznawał wówczas ciekawe osobistości. Dużo koncertował. Ważnym momentem było jego spotkanie z Heleną Modrzejewską. Ważnym, ponieważ wspomogła go finansowo. Wreszcie Paderewski odbył ośmioletnia pracę w konserwatorium w Strasburgu. Nie porzuca jednak fortepianu, i w 1887 roku w Wiedniu zadebiutował recitalem własnego autorstwa, do którego przygotowywał się od dłuższego czasu. Odniósł sukces. Mógł następnie pozwolić sobie na wyjazd do stolicy Francji – Paryża.
Sukces na Zachodzie
Pierwszy duży koncert dał w 1888 roku. Otworzył w ten sposób serię dalszych, koncertów mniejszych i większych. Zdobył więc sławę. Ugruntowaniem jego pozycji była trasa po Anglii, wówczas to zapadł w pamięć samej królowej angielskiej, Wiktorii. Drzwi do wielkiej kariery otworzyły się, a wraz z nimi możliwość koncertowania w USA. Tam też zamieszkał. W 1899 roku pobrał się z Heleną Górską. Małżeństwo zamieszkało w Szwajcarii, w Morges. Na przełomie stuleci Paderewski skomponował operę „Manru”. Następnie udał się z prapremierą do Drezna, a następnie do Lwowa. Odwiedził później daleki Zachód, czyli USA. Był jedynym Polakiem koncertującym w samym Metropolitan Opera. W sumie dał 9 przedstawień.
Działalność patriotyczna
Wkrótce wybuchła I wojna. Zaangażował się w działalność patriotyczną. Wygłaszał przemówienia „ku pokrzepieniu patriotycznych serc”. Utrzymywał kontakt z Sienkiewiczem. Razem z nim założył Polski Komitet Ratunkowy w Londynie oraz Komitet Pomocy Polskim Ofiarom Wojny w Vevey. Natomiast rok 1917 przyniósł zaangażowanie Paderewskiego w działalność Komitetu Narodowego Polskiego. Został delegatem w USA. Tam też spotkał się z prezydentem USA Wilsonem. Przedmiotem omówień była sprawa Polski. Zwykło się uważać, że 14 punktów Wilsona w sprawie Polski było inspirowane również memoriałem Paderewskiego.
Został delegatem – pełnomocnikiem, reprezentującym Polskę na konferencji pokojowej w Paryżu. Wraz z Dmowskim był świadkiem formalnego kończenia działań wojennych i powstawania nowej Polski. Był sprawnym dyplomatą i negocjatorem. Miał wpływ na powstawanie eskadry lotniczej im. Kościuszki, tej samej, która walczyła później z bolszewikami. Rząd, który utworzył w wolnej Polsce znalazł się pod silnym ogniem krytyki.
Powrót do muzyki i działalność emigracyjna
Wkrótce, bo w 1921 roku zrezygnował z polityki. Poświęcił się muzyce. Wyruszył z trasą koncertową wpierw do Szwajcarii, następnie koncertował w USA. Zdobył wówczas z rąk monarchy angielskiego tytuł lordowski, to również w związku z działalnością charytatywną oraz na rzecz bezrobotnych muzyków.
W połowie lat 30 wrócił do polityki. Inicjował powstanie słynnego Frontu Morges. Organizacja ta była nastawiona opozycyjnie wobec działań Piłsudskiego w Polsce. Organizacja miała dyskurs centroprawicowy. Jednym z jej głównych działaczy okazał się generał Władysław Sikorski. Front Morges forsował politykę demokratyzacji życia politycznego na czele z prezydentem w osobie Paderewkiego.
W roku 1939 miał zawał serca. Wybuchła II wojna. Paderewski udał się do USA znowu zabiegając o pomoc dla Polski. Wszedł wówczas w skład władz Polski na uchodźstwie, stojąc na czele Rady Narodowej w Londynie. Jego zabiegi zaowocowały pozyskaniem niezbędnych funduszy na uzbrojenie polskich sił na Zachodzie. Ignacy Jan Paderewski zmarł na zapalenie płuc 29 czerwca 1941 w Nowym Jorku. Pierwotnie pochowano go na cmentarzu wojskowym Arlington w Waszyngtonie. W 1992 roku trumnę z jego prochami sprowadzono do Polski. Spoczęła w podziemiach archikatedry św. Jana w Warszawie.
Ciekawostki
- W 1915 roku wraz z Henrykiem Sienkiewiczem założył Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.
- Jego kunszt brał się stąd, że od wczesnomłodzieńczych lat trenował po 12 godzin dziennie, co szło w parze ze swoistą nauką patriotyzmu i miłości do Polski, krzewionej w nim przez korepetytora, którym był jeden z powstańców.
- Był mediatorem między Piłsudskim a obozem Dmowskiego – z tym drugim reprezentował Polskę na konferencji w Paryżu kończącą I wojnę.
- Był ponadto w odrodzonej Polsce ministrem spraw zagranicznych i premierem, natomiast za całokształt swej działalności otrzymał Krzyż Wielki Legii Honorowej i Order Orła Białego.
- W Poznaniu odbył słynne spotkanie z tłumem, do którego przemówił tak żarliwie, że pewnie było impulsem powstania wielkopolskiego, które zakończyło się sukcesem.
- Jego matka nigdy nie wyzdrowiała po porodzie i zmarła kilka miesięcy później.
- Gdy Ignacy miał 3 lata, jego rodzinę dotknęła kolejna tragedia – ojciec został aresztowany i trafił do więzienia za rolę, jaką odegrał w powstaniu styczniowym. Jako półsierota Paderewski został adoptowany przez ciotkę.
- Jego żoną została koleżanka z konserwatorium. Niestety, żona, tak samo jak wcześniej matka, zmarła wskutek powikłań poporodowych, syn zaś urodził się ciężko upośledzony.
- Paderewski dysponował aparycją połączona z naturalną, „arystokratyczną” manierą sceniczną, co było ponoć zauważalne już na pierwszy rzut oka.
Cytaty
„Cała ta sprawa interesowała mnie zresztą bardzo, a zawsze lubiłem przemawiać publicznie. Łatwość przemawiania, datująca się jeszcze z czasów młodości, okazała się wiele lat później bardzo cenna w mojej karierze politycznej.”
„Każdy człowiek powinien zdawać sobie sprawę z faktu, że dobre i trwałe wyniki osiągnąć można jedynie drogą krótkich, lecz ciągłych, codziennych wysiłków. Jednorazowy wysiłek jest kompletnie jałowy. Prawdziwą umiejętność zarówno w nauce i w sztuce, jak i w każdych innych zajęciach, zdobyć można tylko codzienną pracą i codziennym wysiłkiem. I to jest bezwzględnie pewne.”
„… Nie zginie Polska, nie zginie! Lecz żyć będzie po wieki wieków w potędze i chwale. Dla was, dla nas i dla całej ludzkości.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Ignacy_Jan_Paderewski
- http://culture.pl/pl/tworca/ignacy-jan-paderewski
- https://biografia24.pl/ignacy-paderewski/
Ciekawe artykuły
