Hans Christian Andersen

Hans Christian Andersen urodził się 2 kwietnia 1805 roku w Odense, zmarł 4 sierpnia 1875 w Rolighed koło Kopenhagi. Był popularnym duńskim pisarzem i poetą, którego centrum zainteresowania stanowiła baśń.


Krótki życiorys Hansa Christiana Andersena

Hans Christian Andersen był urodzonym 2 kwietnia 1805 roku w Odense duńskim pisarzem i poetą. Jego ojciec umarł gdy miał 11 lat. Wraz z ponownym małżeństwem matki, Andersen wyjechał do Kopenhagi – mając zamiar podjąć tam karierę aktorską. Uczęszczał do szkoły baletowej. Był również śpiewakiem, ale mutacja sprawiła, że stracił czystą barwę głosu. W 1822 roku dzięki otrzymanemu stypendium królewskiego, mógł odbyć podróże oraz rozwijać zainteresowania. Wydał wkrótce zbiór swych utworów, pisał również sztuki teatralne, jednak gusty i upodobania publiczności, oraz krytyki, zdawały się wówczas zorientowane na całkiem inną formę literatury. Pierwszy zbiór baśni udało mu się wydać w roku 1835. Następnie wydawał już cyklicznie przez kolejne 40 lat. Hans Christian Andersen zmarł 4 sierpnia w roku 1875, w Rolighed, koło Kopenhagi.

Biografia rozszerzona Hansa Christiana Andersena

Początki

Przyszedł na świat w najbiedniejszej dzielnicy Odense, czyli w jednym z najstarszych duńskich miast. Był synem szewca Hansa Andersena i Anne Marie, niepiśmiennej praczki, z domu Andersdatter (1774–1833). Ojciec umarł w związku z komplikacjami zdrowotnymi, jakich nabawił się na skutek udziału w 1816 roku w walkach napoleońskich. Matka natomiast nadużywała alkoholu i z tego też powodu przedwcześnie zmarła. Chrzest przyszłego baśniopisarza miał miejsce w domu, a to z uwagi na fakt, iż współczesne mu czasy odznaczały się bardzo wysoką śmiertelnością noworodków.

Młodość

Wychowaniem młodego Hansa zajmowała się jego babcia ze strony ojca, ona też wprowadziła go w krainę fantastycznych baśniowych opowiadań. Później, z biegiem lat, Andersen bywał u niej w przytułku dla chorych, gdzie zajmując się ogrodem opowiadała mu to co jej z kolei opowiadali dziadkowie i rodzice (jego chory psychicznie dziadek również przebywał w tym przytułku). W swych późniejszych utworach Andersen wykorzystał opowiadania babci, łącząc je w niepowtarzalne historie, cieszące się niesamowitą popularnością. Ale nie ubiegajmy faktów, ponieważ jeszcze za życia swej matki Andersen przeniósł się do Kopenhagi, mając na uwace jeden zasadniczy cel, mianowicie aktorstwo, któremu wówczas chciał poświęcić życie.

Próby teatralne

Na lata 1820–1821 przypadło jego uczęszczanie do szkoły baletu w stolicy Danii. Chciał za wszelką cenę grać w teatrze, jednak okazywało się to ponad jego zdolności. Na szczęście w młodości mógł poszczycić się dobrym falsetem (czyt. wysokim sopranem). To jednak również nie sprawdziło się na dłuższą metę, bowiem po mutacji głosu zdolności wokalne utracił.

Tymczasem nie ustawał w swych staraniach, by dostać się do teatru. Udało mu się natomiast zadebiutować w roli autora dzięki sztuce pt. „Miłość na Wieży Mikołaja”. W związku z tym zaczął pisać całkiem sporo sztuk teatralnych, które jakkolwiek nie zawsze cieszyły się powodzeniem, to wpłynęły znacząco na jego warsztat pisarski. Pewne problemy wynikały chociażby ze względu na brak wykształcenia, w jego sztukach pełno było ponoć błędów ortograficznych, niedociągnięć interpunkcyjnych i stylistycznych. Krytycy na wejściu je odrzucali, zawsze odnajdując w tekstach jakieś ”ale”.

Rozwój talentu pisarskiego

Dzięki konsekwencji i wytrwałości Hans Christian Andersen dostał w roku 1822 stypendium królewskie, które dało mu odpowiednie warunki do dalszej nauki szkolnej i uniwersyteckiej. Pomógł mu w tym czasie niejaki Jonas Collins, który wierzył w niego od początku ich znajomości. Pojawiła się zatem pewniejsza sytuacja, również materialna, co pozwoliło na rozwijanie pracy twórczej i poszerzanie zainteresowań. Dzięki temu wkrótce zwiedził niemal całą Europę. Wykazywał pewną swoistą ciekawość ludzi i świata, także nieustanne próby nowych poszukiwań, niepokój ducha, ale i przejmujące poczucie osamotnienia, sporo kompleksów, dość złożony charakter, z pewnością również miał nadmierną wrażliwość i, jak twierdzą źródła, egocentryzm, i wszystko to uniemożliwiało mu znalezienie swego stałego miejsca i problem z ustabilizowaniem życia. Do tego dochodziło jego zasadne podejrzenie i obawy, że tak jak jego dziadek oszaleje. Przeżywał zatem pewnie depresje i stany melancholijne. Fizycznie natomiast nabawił się pod koniec życia gruźlicy.

Godne podkreślenia

Początki Andersena jako literata należały do niebywale trudnych. Był po prostu niewykształconym mężczyzną. Później, dzięki wsparciu mogły zaistnieć systematyczne postępy w edukacji, jego sytuacja zaczęła się więc sukcesywnie poprawiać. Kolejne dzieła powodowały wzrost poczytności, wśród czytelników zaczął być z czasem doceniany. Z początku traktowano jego baśni przede wszystkim jako literaturę dedykowaną dzieciom i pozbawioną ważniejszych i głębszych wartości. To właśnie bardzo bolało nadwrażliwego pisarza. Większą sławę w tym okresie zawdzięczał dwóm dziełom: „OT” oraz „Tylko grajek”. W późniejszym okresie jednak czytelnicy docenili baśnie autorstwa Hansa Christiana Andersena. Dostrzeżono w nich głębie ukrytą pod pozornym folklorem, bogate podłoże moralne, aksjologiczne, psychologiczne i filozoficzne. Tym samym zrehabilitowano je, stawiając pośród najważniejszych dokonań duńskiej literatury.

Ciekawostki o Hansie Christianie Andersenie

  • W 1872 r. Andersen spadł z łóżka. Doznał wówczas kilku poważnych ran. Miał już potem nigdy nie odzyskać pełnej sprawności.
  • Jest bardzo prawdopodobne, a co wynika z badań biograficznych nad jego twórczością i nim samym, że Andersen był osobą biseksualną.
  • Andersen dzięki podróżom a później działalności pisarskiej, miał wielu wybitnych i sławnych znajomych, należeli do nich: bracia Grimm, Soren Kierkegaard, Charles Dickens czy też Johanne Luise Heiberg.
  • W 1851 wyrazem uznania dla jego wiedzy i zasług było przyznanie Andersenowi tytułu profesora.
  • Gdyby nie mutacja, miał szanse zostać poważnym śpiewakiem operowym.
  • Pisarski dyskurs zaszczepiła w nim babcia.
  • Z wszelkich poszlak jakie daje się wyprowadzić z dostępnych źródeł, Andersen cierpiał przez dużą część życia na depresje.
  • Znając los Leonarda da Vinci, bał się wręcz panicznie, że zostanie pogrzebany przed śmiercią i że pewnego dnia obudzi się w trumnie. W związku z tym na szafce nocnej zostawiał kartkę z napisem „Tylko się wydaje, że umarłem”.

Cytaty Hansa Christiana Andersena

„Chociaż się urodziło pomiędzy kaczkami, lecz z łabędziego jaja, więc i ono także łabędziem stać się musiało na koniec!”

„Moja ojczyzna, Dania, jest krajem prawdziwej poezji.”

„Naiwność to tylko jedna cząstka mych baśni, humor bowiem stanowi ich sól.”

Andersen – Zobacz także

Kolejny ciekawy artykuł o życiu Andersena:

Źródła

  • https://pl.wikipedia.org/wiki/Hans_Christian_Andersen
  • https://biografia24.pl/hans-christian-andersen/
  • https://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/990288,Hans-Christian-Andersen-%e2%80%93-krol-bajek

Jak oceniasz ten artykuł?

Kliknij na gwiazdki i oceń. Twoja opinia jest dla nas ważna.

Średnia głosów to 3 / 5. Oddanych głosów: 2

Brak oddanych głosów. Bądź pierwszym, który oceni artykuł!

Przykro nam, że tak oceniłeś ten artykuł.

Pomóż nam usprawnić ten artykuł. Doceniamy konstruktywną krytykę.

W jaki sposób możemy poprawić ten artykuł?

Ciekawe artykuły