Anna Dymna z domu Dziadyk urodziła się 20 lipca 1951 w Legnicy. Dymna jest polską aktorką filmową i teatralną, a także działaczką społeczną, założycielką i prezesem Fundacji „Mimo Wszystko”.
Anna Dymna
Kliknij, aby przczytać artykuł:
Krótki życiorys Anny Dymnej
Anna Dymna przyszła na świat w Legnicy 20 lipca 1951 roku. Ukończyła liceum ogólnokształcące, następnie krakowską Państwową Wyższą Szkołe Teatralną, w której wykłada od 1990 roku. Pracowała w Teatrze Starym. Była w związku z Wiesławem Dymnym – pierwszym mężem, który bardzo Annę zainspirował. Zagrała wiele cenionych ról teatralnych i filmowych, przykładowo rolę w „Nie ma mocnych”, „Kochaj albo rzuć”, w filmie „Janosik”, „Trędowata”, czy tez „Królowa Bona” lub „Znachor”. Do klasyki kina polskiego przeszła jej kreacja w „Jak daleko stąd, jak blisko” i „Dolina Issy”. W roku 2002 ruszył Salon Poezji inspirowany właśnie przez Anne Dymną w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Był to powód, dla którego uhonorowano Dymną nagrodą literacką Nike w związku z najciekawszą działalnością kulturalną regionu w roku 2003. W 2003 na antenie TVP2 ruszył program Anny Dymnej „Anna Dymna – Spotkajmy się”, audycja poruszająca wiele różnych tematów z wielu obszarów życia, pośród nich są tam tematy miłości, wiary, szczęścia, nadziei, zagadnienia dotyczące akceptacji czy samotności, które to dotykają ludzi najbardziej. Anna Dymna gości u siebie w programie osoby wyraźnie dotknięte nieszczęściem – nie brakuje niepełnosprawnych oraz ciężko chorych. Dzięki temu program otrzymał już dwukrotnie nominację do Nagrody im. Andrzeja Wojciechowskiego, przyznawanej w podzięce za wysiłek owocnej pracy dziennikarskiej, mianowicie wpływającej na życie Polaków. Anna Dymna ponadto w roku 2003 była osobą kluczową w powołaniu do życia fundacji „Mimo wszystko”. Zadanie fundacji jest jedno podstawowe, ponieważ przyświeca jej cel przełamywania barier mentalnych pomiędzy pełno- i niepełnosprawnymi. Zatem Anna Dymna poświęca się pracy społecznej, za co otrzymała Medal im. Brata Alberta. Nie był to medal jedyny, bowiem otrzymała także Medal Województwa Małopolskiego oraz tytuł Kobieta Roku wręczany przez czasopismo Twój Styl.
Biografia rozszerzona Anny Dymnej
Anna Dymna jest absolwentem VII Liceum Ogólnokształcącego im. Zofii Nałkowskiej w Krakowie, a także absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, ukończonej w roku 1973. Na tejże uczelni jest wykładowczynią od roku 1990. Natomiast już od 1973 związana z Teatrem Starym w Krakowie. Jej debiut miał miejsce w 1969 w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Jeszcze na studiach Dymna poślubiła Wiesława Dymnego, stąd też jej nazwisko. Do dziś przyznaje się do głębokich inspiracji osobą męża, jego wielkim wpływem, jaki wywarła na nią barwna osobowość jej pierwszego męża. Z okazji poświęconego Dymnemu programu telewizyjnego w jego dwudziestą rocznicę śmierci Dymna zwróciła się z prośbą do ulubionego zespołu swojego syna, zespołu Big Cyc, o napisanie trzech piosenek do tekstów Dymnego, mianowicie do piosenki „Łazik z Tormesu”, „Wszyscy święci” i „Mam to w nosie”.
Niezależnie od uwielbienia publiczności zagrała cenione role w, na przykład „Nie ma mocnych” z roku 1974 i w dwa lata później „Kochaj albo rzuć”. Pamiętna jest jej rola hrabianki w „Janosiku” , nie inaczej jest w przypadku Melanii w adaptacji „Trędowatej” w reżyserii Jerzego Hoffmana, czy wreszcie Barbary Radziwiłłówny w serialu Janusza Majewskiego „Królowa Bona”. Wielu doceniło ją w dramacie historycznym „Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny” tego samego reżysera, czy wreszcie jej pamiętna rola z roku 1981, mianowicie Marysi Wilczurównej w „Znachorze” Jerzego Hoffmana. Co często podkreślają media, dwukrotnie zagrała u Tadeusza Konwickiego – pierwszy raz w 1971 roku w „Jak daleko stąd, jak blisko” oraz w roli Magdaleny w „Dolinie Issy” z roku 1982.
W roku 2002 Dymna zainicjowała Salon Poezji odbywający się w niedzielne przedpołudnia w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, gdzie towarzyszy jej Józef Opalski, Bronisław Maj oraz jej trzeci mąż Krzysztof Orzechowski, dyrektor teatru. Dzięki temu, inicjatywa ta przyniosła uhonorowanie nagrodą literacką Nike za najciekawszą działalność kulturalną w regionie w 2003.
W 2003 na antenie TVP2 Anna Dymna zaczęła prowadzić cykliczny program „Anna Dymna – Spotkajmy się”, poruszając wiele różnych tematów, jak na przykład tematy miłości, szczęścia, wiary i nadziei, akceptacji, samotności, goszcząc w audycjach osoby dotknięte nieszczęściem – niepełnosprawne oraz ciężko chore. Dzięki temu program był już dwukrotnie nominowany do Nagrody im. Andrzeja Wojciechowskiego, przyznawanej za pracę dziennikarską, która wpływa na życie Polaków.
Rok 2003 był pamiętny w biografii artystki, założyła bowiem fundację „Mimo wszystko”. Przyświeca jej jeden cel, mianowicie „wyrównywanie szans pomiędzy ludźmi niepełno- i pełnosprawnymi – usuwanie barier mentalnych, które istnieją między ich światami.” Za działalność społeczną odznaczona została między innymi Medalem im. Brata Alberta w roku 2000, Medalem Województwa Małopolskiego w roku 2006, tytułem Kobieta Roku miesięcznika Twój Styl w roku 2007 oraz wieloma innymi wyróżnieniami.
Ma na koncie dwa uhonorowania za dokonania artystyczne: w roku 1989 otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi, a w roku 2004, bagatela, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W 1995 roku została z kolei laureatką Złotej Kaczki dla Najpopularniejszej Aktorki. Jej odciśniętą dłoń można odnaleźć na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. W 2005 roku otrzymała natomiast nagrodę SuperWiktora 2004.
Ciekawostki o Annie Dymnej
- Ma na koncie dwa uhonorowania za dokonania artystyczne: w roku 1989 otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi.
- W roku 2004 otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
- W 1995 roku została z kolei laureatką Złotej Kaczki dla Najpopularniejszej Aktorki.
- Jej odciśniętą dłoń można odnaleźć na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach.
- W 2005 roku otrzymała natomiast nagrodę SuperWiktora 2004.
- Anna Dymna była pod wielkim wpływem Wiesława Dymnego, który zginął w niewyjaśnionych okolicznościach.
Cytaty Anny Dymnej
„Ani się nie chwalę, ani nie ukrywam. Wiek nie jest dla mnie żadnym problemem. Każdy czas może być dobry – mija i to jest najpiękniejsze, bo doświadczam wciąż czegoś nowego.”
„Demokracja doprowadziła do tego, że za szybko wypowiadamy różne słowa, często złe.”
„(…) do drugiego człowieka trzeba się zbliżać nieprofesjonalnie, bo nadmierny profesjonalizm może zabić człowieczeństwo.”
„Gdyby człowiek miał się bać, nie wychodziłby nigdy z domu, bo mógłby mu przecież spaść na głowę meteor (…).”
„Ja sobie odpoczywam w teatrze. Ten zawód jest co prawda bardzo emocjonalny, ale scena to mój oswojony świat, panuję nad nim. Ale jeśli jestem bardzo zmęczona, czytam wiersze. I naprawdę mi to pomaga. Wchodzę w inny świat, zaczynam się nad czymś zastanawiać. I przestają mnie drażnić małe rzeczy, przestaję się z ich powodu wściekać. Szkoda mi na to czasu.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Anna_Dymna
- https://biografia24.pl/anna-dymna/
- https://www.polskieradio.pl/9/399/Artykul/1132568,Dymna-biografia-znakomitej-aktorki-i-szlachetnego-czlowieka
Autor zdjęcia Anny Dymnej: Fryta 73 (Flickr)
Ciekawe artykuły
