Adolf Hitler

Adolf Hitler urodził się w austriackiej miejscowości Braunau am Inn 20 kwietnia 1889 roku. Zmarł w Berlinie 30 kwietnia 1945 roku. Był niemieckim politykiem, kanclerzem Niemiec, twórcą i dyktatorem III Rzeszy, przywódcą NSDAP (Narodowo – Socjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników).

Krótki życiorys Adolfa Hitlera

Adolf Hitler przyszedł na świat w Austrii 20 kwietnia 1889 roku. Dorastał w rodzinie katolickiej. Od młodych lat przejawiał zamiłowania do sztuki. Walczył na froncie zachodnim I wojny światowej, odznaczony za męstwo. Po wojnie działał wpierw jako informator niemieckich służb wewnętrznych, później wrócił do malarstwa, jednak sprzedaż jego akwareli przynosiła minimalne zyski. Zaangażował się politycznie. Był świadom sztuki kreowania wizerunku, co wykorzystywał w sposób jak na owe czasy maksymalny. Szybko przybywało mu entuzjastów, bowiem przejawiał zdolności wdzięcznego charyzmatyka, czy też wodza odrodzonej potęgi Niemiec. Kontrapunktem jego ognistych politycznych przemówień była przegrana Niemiec w I wojnie. Budował popularność odwołując się do zawiedzionych nadziei Niemców – a to na budowę mocarstwowości. Niejako przywoływał nadzieję na takową, wobec czego udało mu się zdobyć popularność. Był więziony po nieudanym puczu jego autorstwa. W więzieniu napisał słynne „Main Kampf”. Wrócił do polityki z przekonaniem na pełnię władzy, co też zrealizował w latach trzydziestych XX wieku. Wywołał wkrótce II wojnę światową, której losy zabrały go ostatecznie do grobu, bowiem okazało się, że dominacja globalna jest ponad siły narodu niemieckiego. Zmarł w Berlinie 30 kwietnia 1945 roku po zażyciu ampułki z trucizną.

Biografia rozszerzona Adolfa Hitlera

Literatura made of Hitler

Przyszedł na świat w Austrii. Ukończył szkołę średnią. Później starał się utrzymywać z działalności artystycznej, malując i sprzedając obrazy swego autorstwa. Wstąpił do armii niemieckiej w związku z wybuchem I wojny światowej. Walczył na froncie zachodnim, dwukrotnie otrzymał Żelazny Krzyż za męstwo. Wiele źródeł wskazuje na to, iż po wojnie środki na utrzymanie zdobywał jako informator polityczny służb wojskowych. W 1919 roku zasilił szeregi NSDAP, by już w dwa lata później być osobą decyzyjną w partyjnym łonie. Nie zgadzał się na porządek podyktowany traktatami pokojowymi, w związku z czym był głównym zaangażowanym w organizowanie puczu monachijskiego. Był to powód, dla którego skazany został przez władze Republiki Weimarskiej na pięć lat więzienia. Osadzony w związku z tym w twierdzy, podjął się tam prac programowych nad kierunkiem politycznym narodowego socjalizmu, co wyłożył w swej książce „Mein Kampf”. W pozycji tej Hitler dowodzi rzekomej wyższości rasowej Niemców nad innymi narodami, wyraża też poglądy antychrześcijańskie i antysemickie, niejako odwołując się do mitycznych wierzeń starogermańskich oraz dydaktyzmu rządów twardej ręki. Daje się odczuć resentyment w okowach rewanżyzmu za porażkę Niemiec w I wojnie. Ponadto w tej książce ma miejsce rozprawa na tematy adresowane bezpośrednio do ludzi zawiedzionych i rozczarowanych rzeczywistością Republiki Weimarskiej, których w owym czasie szybko przybywało, a związane było z faktyczną porażką ekonomiczną Niemiec w ciągu lat dwudziestych XX wieku.

Przejmowanie władzy

Hitler został zwolniony przedterminowo z więzienia w Landsbergu. Już w roku 1924 w otoczeniu Hitlera pojawiło się grono zdolnych i dostatecznie ambitnych współpracowników. Z ich pomocą, jak również z pomocą ideologii wykorzystującej rozmaite triki demagogiczne na czele z tak zwanym syndromem oblężonej twierdzy, Hitlerowi udało się doprowadzić w końcu lat dwudziestych XX wieku do znacznego wzrostu wpływów NSDAP, czyniąc z niej bardzo poważną siłę na niemieckiej scenie politycznej. Trzeba przy tym podkreślić, że Hitler osiągnął mistrzostwo taktyczne na poziomie demagogii będąc pierwszym politykiem, który zdobycze techniki medialnej i transportowej przekuł na realny polityczny sukces. Kreowanie swojego wizerunku doprowadził jak na owe czasy do perfekcji, jawiąc się jako sprawiedliwy niemiecki bohater Wielkiej Wojny, który występuje przeciwko korupcji kast ówczesnych zawodowych polityków w samych Niemczech oraz w wymiarze polityki globalnej, również prezentując wizerunek ascetycznego samotnika, wyjątkowo zatroskanego o przyszłość narodu niemieckiego. Zwycięstwo przyszło dość szybko, bo w wyborach parlamentarnych w 1932 roku, by następnie stery koalicyjnego rządu wylądowały w jego rękach. Zainspirował w tym celu prowokacje, mianowicie bojówki hitlerowskie podpaliły Reichstag, dzięki czemu powstał fakt symboliczny rządów dotąd nieudolnych, za to naprawianych gruntownie przez NSDAP.

Fanatyzm inspirujący flegmatyków

Wkrótce po objęciu teki kanclerza, Hitler przejął również uprawnienia prezydenckie, co dało mu podstawy do ugruntowania rządów NSDAP i budowy państwa w totalitarnego na miarę swych ambicji, co w prostej linii zaprowadziło do „rewolucji narodowo-socjalistycznej”. Rozpoczął wówczas programowe i systematyczne ograniczenie wolności obywatelskich, w tym szczególnie praw mniejszości etnicznych, bowiem podmiotem opresji państwowej zostali Żydzi i inne nacje uważane za niegermańskie. W najdalszej perspektywie oznaczało to holokaust, czyli masową eksterminację. Celem nadrzędnym polityki Hitlera została odbudowa Cesarstwa Niemieckiego, które nazywał Tysiącletnią Rzeszą, państwa, które jednoczyłoby narody Europy wzorem wspomnianego cesarstwa. W 1938 roku Hitler w związku z tymi planami przejął bezpośrednią kontrolę nad wojskiem. Tego samego roku wcielił Austrię do Niemiec, zajmując jednocześnie Sudety. Był to też czas zawartego uprzednio sojuszu z Włochami. Kluczowa była dla niego bierność państw zachodnich, zwłaszcza Francji, podczas gdy nieprzejednaną opozycyjną rolę wobec jego dyktatury zajmowała Polska. W związku z tym, aby ułatwić sobie zdominowanie wschodnich sąsiadów Hitler zdecydował się zawrzeć pakt Ribbentrop – Mołotow, czyli pakt ”pokojowy” z ZSRR. Był to rzecz jasna pakt doraźny, mający na celu rozbiór Polski, tym nie mniej interesowały Hitlera złoża mineralne na terytorium ZSRR, których Rzeszy brakowało chronicznie. 1 września 1939 roku Hitler uderzył na Polskę. Walki potrwały przeszło miesiąc. Atak okazał się być udany, natomiast kolejne państwa zajęte były to: Dania, Holandia, Norwegia i Francja. Mimo, że Hitler marzył o sojuszu z Anglią, do takiego jednak nie doszło – Anglia już 3 września 1939 roku, podczas ataku Niemiec na Polskę, wypowiedziała wojnę Hitlerowi i tego się coraz mocniej trzymała. Doszło zatem do tak zwanej „dziwnej wojny” roku 1940, w której Niemcy starali się opanować przestrzenie powietrzne nad Anglią – atak okazał się być nie udany, bowiem nie zmusił Anglii do ustępstw ani tym bardziej kapitulacji.

Atak Niemiec na ZSRR

W czerwcu 1941 roku Niemcy Hitlera uderzyli na ZSRR. Był to atak przemyślany, natomiast celem było szybkie zajęcie Moskwy na północy ZSRR, a roponośnych pól na południu. Plan był obliczony na tak zwany blitzkrieg, czyli szybkie zajęcie terytorium ZSRR. Niemców tymczasem, tak jak niegdyś Napoleona, zdążył zaatakować ”generał zima”. Ofensywa utknęła na przedpolach Moskwy i Stalingradu. Fatalne warunki zaopatrzeniowe sprawiły, że nagle zwycięstwo zaczęło się oddalać, a upływ czasu wpływał niezwykle dla Niemców niekorzystnie. Zwłaszcza stanowisko Hitlera, który wykazywał zero tolerancji dla jakiegokolwiek taktycznego odwrotu wpływało na potężne straty wojsk niemieckich. W efekcie Rosjanie przejęli kontrolę nad systematycznym wypieraniem Niemców przy równie potężnych stratach własnych. Jakkolwiek Hitler liczył jeszcze na upadek koalicji antyhitlerowskiej państw zachodnich z ZSRR, to okazało się, że takowy jest nadzieją równie płonną.

Odszedł po zażyciu trucizny

W okrążonym przez Rosjan bunkrze w Berlinie, Adolf Hitler popełnił samobójstwo. Wiele wskazuje na to, że tak było faktycznie. Wraz z upływem kolejnych dziesięcioleci od zakończenia II wojny sprawa samobójstwa Hitlera wraca jako dość niejednoznaczna, nam jednak przychodzi wciąż wierzyć w oficjalną wersję historii, którą naturalnie piszą zwycięzcy.

Ciekawostki o Adolfie Hitlerze

• Na skutek działań Adolfa Hitlera zginęło ogółem ok. 50 mln. Ludzi.
• Interesował się sztuką, samemu malując akwarele – głównie pejzaże.
• Józef Stalin podziwiał Hitlera, a ten Józefa Stalina.
• W czasie I wojny został odznaczony dwukrotnie Krzyżem Żelaznym.
• W czasie I wojny przebywał w szpitalu na skutek porażenia wzroku przez trujące środki bojowe.
• Na wieść o zawieszeniu broni, co w perspektywie skutkowało kapitulacją Niemiec, Hitler popadł w histerię, traktując zajście jako skutek zdrady i spisku kół globalnych. Zaczął już wtedy swe płomienne przemówienia do grupek chorych przebywających tak jak on w szpitalu.
• Chwilowo tuż po I wojnie Hitler był osoba bezdomną.
• Nadał sobie pseudonim Wilk w związku z jego działalnością polityczną w Republice Weimarskiej.
• W roku 1929 wybuchł kryzys globalny, wtedy to Hitler zacierał ręce, świadom, że jest to szansa na polityczne wykorzystanie niezadowolenia Niemców.
• Osobiście sprawdzał akustykę w pomieszczeniach, w których miał wystąpić.
• Wiedział, że nic tak jak resentyment nie generuje lepszego podłoża dla populizmu, który szerzył.

Cytaty Adolfa Hitlera

„Austrię opuściłem w pierwszym rzędzie z powodów politycznych. Nie chciałem walczyć za habsburskie państwo.”

„Jakże nędzne są myśli ludzi małych.”

„Kiedy siła do walki o własne zdrowie przestaje istnieć, oznacza to koniec prawa do życia w tym świecie walki. Ona należy do silnej całości, nie słabej połowy.”

Źródła

• Zdjęcie
  • Roto3’14
• Treść
  • https://pl.wikipedia.org/wiki/Adolf_Hitler
  • „Czerwone i brunatne”. L. Z. Niekrasz, Marpress 2010
  • „300 postaci które zmieniły historię Polski i świata”. Videograf II, Chorzów 2008
  • „Mały Oksfordzki Słownik Historii Świata w XX wieku”. Świat Książki, Warszawa 1995